Daniel Podrzycki, który był też kandydatem swojej partii na prezydenta RP, zginął w sobotę wieczorem w wypadku samochodowym w Sosnowcu. "Oficjalna informacja o śmierci kandydata dotarła do OKW o godz. 1 w nocy. Członkowie komisji zebrali się więc i w pilnym trybie podjęli uchwałę po godz. 6 rano w niedzielę" - powiedział członek komisji sędzia Andrzej Czaputa.
Informacja o skreśleniu Podrzyckiego z listy kandydatów została przesłana faksem do wszystkich 542 obwodowych komisji wyborczych w okręgu katowickim. Nazwisko Daniela Podrzyckiego pozostaje na liście i kartach do głosowania - członkowie komisji nie mogą dokonywać na nich żadnych skreśleń i adnotacji. Musieli natomiast wywiesić informację o skreśleniu kandydata w lokalu wyborczym, w tym również w kabinach do głosowania. Obowiązkiem członków komisji jest również poinformowanie wyborców przy wydawaniu karty o zaistniałej sytuacji.
Jak wyjaśnia sędzia Czaputa, głos oddany na nieżyjącego kandydata nie będzie jednak nieważny. Jeśli wyborca postawi krzyżyk przy jego nazwisku, to głos będzie traktowany jako oddany na listę jego partii. Jeśli krzyżyki znajdą się przy nazwisku Podrzyckiego i innego kandydata z tej samej listy, to komisja ma obowiązek uznać taki głos za oddany na tego drugiego kandydata. Jeśli natomiast wyborca postawi krzyżyk przy nazwisku zmarłego oraz kandydata na innej liście, to będzie to głos oddany na tę inną listę i kandydata.
Nie żyje także Wiesława Surażska, kandydatka Platformy Obywatelskiej z listy w Warszawie. W sobotę podjęta została uchwała o wykreśleniu jej z listy - poinformował Krzysztof Lorentz, ekspert Krajowego Biura Wyborczego. Dodał, że w komisjach obwodowych wywieszono informacje o skreśleniu tej kandydatki z listy. Zajmowała ona 7 miejsce na warszawskiej liście PO kandydatów do Sejmu.
Wisła Surażska miała 58 lat. Była ekonomistką i politologiem, cenionym ekspertem w sprawach rozwoju regionalnego oraz samorządów. W latach 80. związana z antykomunistyczną opozycją, podczas pierwszego zjazdu "Solidarności" była ekspertką związku na Dolnym Śląsku. W stanie wojennym dwukrotne internowana. Następne lata spędziła na emigracji, m.in. w Norwegii, Stanach Zjednoczonych i Włoszech, prowadząc badania na tamtejszych uniwersytetach. W 1998 roku wróciła do kraju i założyła Centrum Badań Regionalnych w Warszawie. Była autorką publikowanych w prasie corocznych rankingów: Złotej Setki Samorządów i Wielkiego Rankingu Miast. Opracowała wiele ekspertyz na temat rozwoju gospodarczego miast i regionów dla instytucji międzynarodowych (Bank Światowy, OECD), komisji sejmowych, ministerstw oraz dla samorządów.
em, pap