Na liście kandydatów go Kolegium IPN znaleźli się m.in. zgłoszeni przez klub PiS: prof. Jana Draus, prof. Józef Marecki, prof. Piotr Franaszka, dr. Sławomir Cenckiewicz oraz Krzysztof Wyszkowski, kandydaci PO: prof. Andrzej Friszke, Ludwik Dorn oraz Bogdan Lis. Klub Kukiz'15 zgłosił kandydaturę historyka dr. Wojciecha Muszyńskiego, zaś .Nowoczesna Henryka Wujca.
Przewodniczącym sejmowej Komisji jest poseł Prawa i Sprawiedliwości, były prokurator w czasach PZPR Stanisław Piotrowicz. Obecny poseł PiS od 1978 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był członkiem egzekutywy PZPR w Prokuraturze Wojewódzkiej i Rejonowej w Krośnie. W stanie wojennym był m.in. autorem aktu oskarżenia przeciwko działaczowi opozycji Antoniemu Pikulowi oskarżonemu o kolportaż wydawnictw drugiego obiegu.
Wprawdzie do bezpośredniej konfrontacji między opozycjonistami a byłym peerelowskim prokuratorem nie doszło, ponieważ na sali nie było ani Lisa, ani Wujca, jednak to nietypowe "spotkanie" na Twitterze skomentował poseł PO Bartosz Arłukowicz.
Bogdan Lis w latach 1978-1980 prowadził działalność opozycyjną, współpracował z Komitetem Założycielskim Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W 1980 organizował strajk w „Elmorze”, Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, następnie był wiceprzewodniczącym zarządu Regionu Gdańskiego związku, członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej i Komisji Krajowej. Brał udział w licznych negocjacjach ze stroną rządową. W kwietniu 1982 był współorganizatorem ogólnopolskiej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej podziemnej „Solidarności”, odpowiadał za koordynację współpracy z zagranicą. Został aresztowany w czerwcu 1984, oskarżony o zdradę ojczyzny i zwolniony po pół roku na mocy amnestii. Ponownie aresztowano go w lutym 1985, został skazany na 2,5 roku więzienia, następnie zwolniony we wrześniu 1986 również na podstawie amnestii. W 1986 wszedł w skład Tymczasowej Rady „Solidarności”, a w 1987 do Krajowej Komisji Wykonawczej – jawnych struktur kierowniczych nielegalnego związku. Od 1988 był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność”, brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu, w latach 1989–1991 zasiadał w Senacie I kadencji.
Henryk Wujec latem 1976 zaangażował się w pomoc robotnikom z Ursusa represjonowanym za udział w wydarzeniom czerwca 1976. Następnie w latach 1976–1977 był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, w maju 1977 uczestniczył w głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie. Od 1977 do do 1981 członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”, za co w 1978 roku został zwolniony z pracy.
W latach 1978 – 1981 Wujec był pracownikiem Zespołu Elektryki w Polskim Komitecie Normalizacji Miar i Jakości. Organizował i redagował podziemne czasopismo „Robotnik”, znalazł się wśród założycieli Wolnych Związków Zawodowych. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”, gdzie zasiadał we władzach krajowych i mazowieckich. Od 13 grudnia 1981 do września 1982 był internowany, następnie do 1984 i ponownie od czerwca do września 1986 więziony. Po zwolnieniu do 1989 pracował w Centralnym Ośrodku Badawczym Normalizacji. W latach 1987–1988 był członkiem, a od 1988 do 1990 sekretarzem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu w zespole ds. pluralizmu związkowego.