Badania przy zamku prowadzi czteroosobowy zespół. Bogusławowi Chorążemu pomaga małżonka Bożena, która również jest archeologiem w bielskim Muzeum, a także ich syn Michał i Grzegorz Kraus. Prace, które sfinansował śląski Urząd Marszałkowski, potrwają przez miesiąc. – Mamy jeszcze sporo pracy, bo raczej nie będziemy już mieli okazji tu wrócić. W przyszłym roku może się rozpocząć remont placu – powiedział Bogusław Chorąży.
Bielski zamek
Pierwotny projekt remontu placu zakładał, że w całości pokryje go nowa nawierzchnia. Niewykluczone, że plan zostanie zmodyfikowany, a niektóre z reliktów, które odnaleźli bielscy archeolodzy, zostaną w wyeksponowane. Jak ustalili w wyniku badań dwa lata temu Bożena i Bogusław Chorążowie, okolice dzisiejszego wzgórza zamkowego, które stanowi centrum Bielska-Białej, były zamieszkałe już w XIII w. Miasto Bielsko należało do rządzonego przez Piastów Księstwa Cieszyńskiego, które w 1327 r. zostało lennem Korony Czeskiej. W XVI w. stało się ono centrum państwa stanowego, a w połowie XVIII w. księstwem, które istniało do 1848 r. W 1951 r. zostało połączone z rozciągającą się na przeciwległym, wschodnim brzegu rzeki Białej miejscowością Biała Krakowska. Powstało Bielsko-Biała.
Bielski zamek został wzniesiony przypuszczalnie przez księcia cieszyńskiego Przemysława I Noszaka, żyjącego na przełomie XIV i XV w. W XV i XVI w. nastąpiła jego rozbudowa. Na przestrzeni wieków należał do wielu rodzin. W 1752 r. zamek nabył Aleksander Sułkowski, który dwa lata później otrzymał tytuł książęcy. Zamek pozostał własnością tego rodu do 1945 r. Ostatnim właścicielem był Aleksander Ludwik Sułkowski, który zmarł w 1956 r.