Rodzice? Dzisiaj bardziej martwią się o to, żeby utrzymać swój biznes albo nie stracić pracy. Nauczyciele? Można im pomachać do kamerki albo napisać e-maila. Babcia, dziadek? Lepiej ich nie odwiedzać, bo są w grupie ryzyka.
Bez dotyku, bez kontaktu, w izolacji. Tak żyją młodzi Polacy. Bez ustnych matur, bez możliwości poprawek na studiach, bez planów na wakacje, bez szans na pracę.
Pokoleniu obecnych licealistów, maturzystów, studentów, absolwentów zabrano wolność. Wartości, której może nigdy nie doceniali, bo nigdy jej przecież nie stracili. W przeciwieństwie do swoich rodziców wychowanych w PRL. Im czasy epidemii mogą przypominać czasy transformacji, kiedy mama traciła z dnia na dzień pracę w upadającej Cepelii, a tata w likwidowanym urzędzie. Wszyscy musieli nauczyć się żyć w nowych czasach. Teraz jest podobnie. Koronawirus zjadł młodym Polakom marzenia, zawiesił plany, wprowadził niepokój.
– Sporo zachowań lękowych i depresyjnych pojawiło się u osób, które nigdy wcześniej nie miały żadnych problemów, nie potrzebowały wsparcia psychologa, psychoterapeuty. Niestety, może zwiększyć się też liczba młodych ludzi sięgających po alkohol i inne środki psychoaktywne. Jest pokusa: „Poprawię sobie nastrój, inaczej popatrzę na świat” – mówi prof. Małgorzata Janas-Kozik, psychiatra dzieci i młodzieży, w rozmowie z Katarzyną Pinkosz.
Ta samotność jest dzisiaj szczelnie ukryta za ekranem smartfona. Za komunikatorami, portalami, wszelkiego rodzaju wirtualnymi osłonami i kokonami. Pisze o tym w swoim felietonie Jan Wróbel, który przez okulary wieloletniego nauczyciela stara się rozgryźć problemy współczesnych młodych.
„W tym pokoleniu na umowie-zleceniu,
Nie gada się o przyszłości i ZUS-ie, ubezpieczeniu,
Ci ludzie nie chcą gadać o wpłatach na lokatach premium,
I polityce – tych pozycji raczej nie mamy w menu”.
Ten fragment tekstu z utworu „6 zer” Taco Hemingwaya przytacza w swoim tekście Jan Śpiewak. Jego zdaniem dobrze oddaje kondycję młodych ludzi, którzy są rozdarci między ogromnymi aspiracjami, konsumpcjonistycznym stylem życia a brutalną rzeczywistością. Wielu pracuje na umowach śmieciowych, nie wierzą w emerytury i państwo. Wchodzą w dorosłość w czasach kryzysu zdrowotnego, ekonomicznego i klimatycznego.
Pokolenie Z, 9 mln Polaków urodzonych po 1995 r., żyje za ekranem smartfona. Część z nich dwa lata temu skończyło studia i weszło w prawdziwą dorosłość. Dzisiaj może spotkać się z pierwszym poważnym kryzysem w życiu – utratą pracy i bezrobociem.
Pokochali wolność. Dlatego może ciężko im zrozumieć, jak to możliwe, że jakiś smutny pan nocnym esemesem potrafi zablokować piosenkę na antenie. Pewnie nie słuchają Trójki, ani Kazika, ani nawet nie piszą esemesów. Ale o mordowaniu tego kultowego radia, które przez lata wychowywało kolejne pokolenia Polaków, powinni poczytać w wywiadzie Magdy Papuzińskiej z Cezarym Łazarewiczem, pisarzem, dziennikarzem, laureatem nagrody Nike, współautorem książki „Zapraszamy do Trójki”.
Powinni też przeczytać rozmowę Joanny Miziołek z Pawłem Kukizem, który już lata temu doświadczył cenzury w Trójce. Dzisiaj mówi, że Kazikowi wcale nie współczuje.
Powinni zainteresować się polityką i tym, co oznacza start Rafała Trzaskowskiego w wyborach prezydenckich. O tym pisze dla nas Łukasz Rogojsz. I wreszcie, powinni się zainteresować najważniejszym, czyli gospodarką. O jej stanie opowiada w rozmowie z Pawłem Bednarzem Jacek Rostowski, były minister finansów w rządzie Donalda Tuska.
Wiadomo, że z opozycji wieje pesymizmem, ale może nie jest tak źle? Świadczy o tym ranking 200 największych polskich firm. Jego szósta edycja w tym numerze. A za tydzień najwięksi eksporterzy, czyli firmy, które robią Polsce najlepszą reklamę za granicą.
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.