We wtorek 30 sierpnia po długiej i ciężkiej chorobie zmarł Michaił Gorbaczow. W lipcu 2022 roku polityk trafił do szpitala. Zmagał się z cukrzycą oraz chorobami nerek. Rosyjska agencja TASS przekazała, że zostanie spełnione ostatnie życzenie Michaiła Gorbaczowa, który pragnął być pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie obok swoich przodków i żony Raisy.
Uroczystości pogrzebowe zaplanowano na sobotę 3 września i będą one miały elementy państwowej ceremonii. Służby prasowe Kremla ujawniły, że w pogrzebie udziału nie weźmie Władimir Putin. Dmitrij Pieskow tłumaczył, że prezydent Rosji pożegnał Gorbaczowa w moskiewskim Centralnym Szpitalu Klinicznym, gdzie we zmarł ostatni prezydent ZSRR. Dodał, że na udział w uroczystościach rosyjskiemu przywódcy nie pozwoli grafik roboczy.
Michaił Gorbaczow nie żyje
Michaił Gorbaczow był radzieckim i rosyjskim politykiem, Sekretarzem Generalnym Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1985–1991) oraz przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSRR (1988–1990). Był pierwszym i jedynym prezydent ZSRR (1990–1991), laureatem Pokojowej Nagrody Nobla za 1990.
W 1986 roku Gorbaczow zainicjował politykę pieriestrojki (przebudowy), która obejmowała modernizację gospodarki, zwiększenie swobód obywatelskich, ograniczenie korupcji i ocieplenie stosunków z Zachodem. Gorbaczow wprowadził też głasnost, czyli politykę wewnętrznej i zewnętrznej jawności państwa.
Czym była polityka głasnosti zapoczątkowana przez Gorbaczowa?
Kiedy prodemokratyczne protesty przetoczyły się przez narody bloku sowieckiego komunistycznej Europy Wschodniej w 1989 roku, powstrzymał się od użycia siły – w przeciwieństwie do poprzednich przywódców Kremla, którzy wysyłali czołgi, by stłumić powstania na Węgrzech w 1956 i Czechosłowacji w 1968. Jednak protesty podsyciły aspiracje do autonomii w 15 republikach Związku Radzieckiego, które w ciągu następnych dwóch lat rozpadły się w chaotyczny sposób.
Gdy w 1985 roku został sekretarzem generalnym Komunistycznej Partii Radzieckiej, mając zaledwie 54 lata, postanowił ożywić system, wprowadzając ograniczone wolności polityczne i gospodarcze, ale jego reformy wymknęły się spod kontroli.
Jego polityka głasnosti pozwoliła na niewyobrażalną wcześniej krytykę partii i państwa, ale też ośmieliła nacjonalistów, którzy zaczęli zabiegać o niepodległość w bałtyckich republikach Łotwy, Litwy, Estonii i innych krajów. Wielu Rosjan nigdy nie wybaczyło Gorbaczowowi zawirowań, jakie wywołały jego reformy, uważając, że późniejszy spadek poziomu ich życia jest zbyt wysoką ceną, jaką trzeba zapłacić za demokrację.
Czytaj też:
Władimir Putin odwiedzi Kaliningrad. Po co prezydent Rosji pojawi się blisko granicy z Polską?