Borusewicz, który w październikowych wyborach uzyskał mandat senatora z listy PO, był jedynym kandydatem. W głosowaniu jego kandydaturę - rekomendowaną przez PO - poparło 61 senatorów, 37 było przeciwko, a 1 senator wstrzymał się od głosu.
Bezwzględna większość wymagana do wyboru wynosiła 50 głosów.
"Chcę państwa zapewnić, że podejmiemy dyskusję na temat przyszłej roli Senatu i przygotujemy się do zmian konstytucji w taki sposób, żeby wzmocnić jego rolę i żeby izba wyższa była izbą samodzielną, nieco mniej powiązaną z izbą niższą" - powiedział senatorom Borusewicz tuż po wyborze.
Podziękował senatorom za wybór i okazane mu zaufanie. "Będę działał w taki sposób, żeby Senat utrzymał swój autorytet i aby byli państwo zadowoleni, że możemy razem funkcjonować w tej izbie. Będę razem z państwem budował prestiż Senatu" - zapewnił marszałek.
Jak mówił, do najważniejszych zadań Senatu należą prace legislacyjne, ale oprócz tego senatorowie mają obowiązki wobec Polonii i Polaków na świecie, obowiązki współpracy z organizacjami pozarządowymi i samorządem.
Marszałek Senatu pogratulował wyboru obecnemu na sali obrad Senatu nowemu marszałkowi Sejmu Bronisławowi Komorowskiemu. "Obie izby muszą dobrze współpracować jestem pewny, że w tym kształcie personalnym ta współpraca będzie bardzo dobra" - powiedział.
Podziękował także poprzednim marszałkom Senatu oraz marszałkom seniorom.
Jeszcze przed głosowaniem kandydaturę Borusewicza i jego biografię zaprezentował senatorom Marek Rocki (PO).
Borusewicz urodził się w 1949 roku w Lidzbarku Warmińskim, dokąd jego rodzina przybyła z Wilna. W 1968 roku jako uczeń Szkół Plastycznych w Gdyni został aresztowany za druk i kolportaż ulotek popierających studenckie protesty. W 1975 roku Borusewicz ukończył wydział historii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W latach 70-tych Borusewicz był współorganizatorem opozycji demokratycznej na Pomorzu i w Lublinie.
W 1976 roku uczestniczył w akcji pomocy robotnikom w Radomiu i został członkiem Komitetu Obrony Robotników. W latach 1976-78 był współorganizatorem wolnych związków zawodowych Wybrzeża, a także jednym z redaktorów pism "Robotnik" i "Robotnik Wybrzeża".
W 1980 roku Borusewicz był organizatorem strajku sierpniowego w Stoczni Gdańskiej i współtwórcą postulatów strajkowych.
Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 roku, przez 4 lata Borusewicz ukrywał się w podziemnych strukturach NSZZ "Solidarność".
W latach 1984-86 był członkiem Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej a następnie Tymczasowej Rady NSZZ "S". Aresztowany w 1986 roku. Brał udział w strajkach w 1988 roku w Stoczni Gdańskiej.
Od 1989 roku Borusewicz był członkiem Prezydium, a w latach 1990- 91 przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ "S".
Przez 3 kadencje, od 1991 roku do 2001 roku był poseł na Sejm, najpierw z ramienia "Solidarności, a od 1993 roku z ramienia Unii Wolności.
W latach 1997-2000 był wiceministrem spraw wewnętrznych i administracji.
W latach 2001-2005 - wicemarszałek i członek zarządu województwa pomorskiego.
Borusewicz jest wdowcem, ma dwójkę dzieci. Jego żoną była słynna opozycjonistka Alina Pienkowska.pap, ss