Minister do kopania

Tuż po zwycięskich dla PO wyborach sondaże wskazywały, że poprawa sytuacji służby zdrowia powinna być dla nowego rządu jednym z priorytetów. Może i jest, ale nic z tego nie wynika. Ewa Kopacz przygotowała parę projektów ustaw (formalnie firmowali je posłowie PO), ale były one tak złe, że nie nadawały się nawet do poprawienia w komisji zdrowia. Koszyk świadczeń gwarantowanych łudząco przypomina propozycję przygotowaną przez Zbigniewa Religę. Do początku lipca miał być przygotowany program leczenia chorych na hemofilię. Nie został, bo - jak później wyjaśniał rzecznik resortu - doszło w tej sprawie do nieporozumienia. To tylko niektóre wpadki. Rozczarowanie nieudolnością minister Kopacz jest tym większe, że podczas ubiegłorocznych protestów pielęgniarek i położnych pod Kancelarią Premiera skutecznie przekonywała, że ma pomysł na reformę służby zdrowia.

PiS oczywiście nie ma żadnych szans na odwołanie Kopacz, a złożony wniosek jest elementem politycznego spektaklu. Opozycja ma oczywiście do tego prawo, tylko czy nie szkoda energii? Czy złożony niedawno wniosek o odwołanie ministra finansów Jacka Rostowskiego zaszkodził jemu, a pomógł kierowcom narzekającym na drogie paliwo? Ani trochę. Teraz będzie podobnie.

Kopacz odchodząc dziś z resortu zostałaby zapamiętana jako minister, która ani nie pomogła służbie zdrowia, ani nie zaszkodziła. To i tak lepiej niż w przypadku jej poprzednika. Religa także niespecjalnie pomógł służbie zdrowia. Zapamiętany został natomiast jako autor niefortunnego podatku. I dlatego to właśnie Relidze nie powinno zależeć na przegłosowaniu wniosku PiS, bo tę swoistą klątwę z jego nazwiska może zdjąć właśnie minister Kopacz.