Puszcza konfliktów
Od wielu lat mieszkam w Hajnówce. Nie mogę się zgodzić z tezami publikacji "Puszcza konfliktów" (nr 18). Nieprawdą jest, że leśnicy nie chcą chronić przyrody i buntują miejscową społeczność przeciw rozszerzaniu Białowieskiego Parku Narodowego. Oni popierają czynną ochronę lasów, nie zaś - jak przyrodnicy i ekolodzy - bierną. Miejscowa społeczność jest przeciwna rozszerzeniu Białowieskiego Parku Narodowego, gdyż grozi to degradacją ekonomiczną powiatu hajnowskiego. Znacznie wzrośnie wówczas bezrobocie (ok. 30 proc.), produkcja towarowa spadnie co najmniej o 35 proc.
Nieprawdą jest również to, że nadal masowo są wycinane drzewostany puszczańskie. Na terenie trzech nadleśnictw - Białowieża, Browsk i Hajnówka - od sześciu lat nie wolno wycinać drzew ponadstuletnich, a chore są usuwane za zgodą konserwatora w Warszawie. W wymienionych nadleśnictwach pozyskuje się głównie drewno brzozowe, olchowe i osikowe w ramach tzw. renaturalizacji lasów. Drzewostany te powstały z samosiewu 80-90 lat temu (stanowią ok. 10-15 proc. powierzchni puszczy). Są więc dziś gospodarczo przydatne. Niestety, Ministerstwo Środowiska uznało, że powinny ulec degradacji biologicznej na pniu, czyli zgnić. Na próchnicę wystarczą przecież liście i gałęzie. Drzewostany przejściowe w puszczy zajmują powierzchnię ok. 8 tys. ha. Należałoby je sukcesywnie wycinać, a w ich miejsce sadzić dęby, sosny, jesiony. Wartość uzyskanego drewna po przerobie wyniosłaby 750 mln zł.
WŁODZIMIERZ POSKROBKO
Hajnówka
Polityczny pojedynek
(...) Z uwagami Stefana Niesiołowskiego ("Polityczny pojedynek", nr 20) dotyczącymi Andrzeja Olechowskiego, pozbawionymi jakichkolwiek argumentów i racjonalnych przesłanek, nie sposób dyskutować. Przypisywanie panu Olechowskiemu funkcji "agenta komunistycznych służb specjalnych", prezentującego "absolutną bezprogramowość", "ostentacyjną konsumpcję" i "cynizm", to zwykły brak przyzwoitości i mijanie się z prawdą. Polityk winien mieć świadomość elementarnego faktu, że samo stworzenie struktur demokratycznego państwa jest wielkim, ale nie jedynym wysiłkiem i osiągnięciem. Jeszcze trudniejsze jest utrzymanie bowiem przy życiu demokracji. Polityczna i obywatelska kultura Andrzeja Olechowskiego, jego zasługi jako ministra spraw zagranicznych, później zaś wielostronna działalność na rzecz pogłębiania wiedzy o charakterze i funkcjonowaniu integracji europejskiej i zaangażowanie na rzecz członkostwa Polski w NATO oraz Unii Europejskiej, lepiej służą polskiej racji stanu i ugruntowaniu porządku demokratycznego aniżeli krzykliwa "ideowość" niektórych członków AWS.
Sądzę, że polityk, który od początku istnienia demokratycznej Polski sprawuje zaszczytny urząd posła na Sejm, ma na tyle wyczucie rzeczywistości i znajomość elektoratu, by wiedzieć, iż dla społeczeństwa polskiego u progu XXI w. wojujący antykomunizm nie może mieć priorytetowego znaczenia. Nie "trwanie systemu komunistycznego" jest dziś bowiem zagrożeniem dla kruchej ciągle jeszcze polskiej demokracji, lecz między innymi słabość i niekompetencja największego sprawującego rządy ugrupowania, które nie potrafiło się uformować w nowoczesną, świadomą zadań politycznych i poczucia odpowiedzialności za społeczeństwo partię. Dziesięć lat po obaleniu komunizmu zasługi w jego przezwyciężeniu, godne zresztą najwyższego szacunku, nie będą i nie mogą być dla większości obywateli kryterium legitymizacji porządku polityczno-gospodarczego.
Poseł Niesiołowski myli się wielce, sądząc, że Andrzej Olechowski może liczyć tylko na poparcie "wykształconych frustratów" i zdemoralizowanych showmenów. Sądzę, że cieszy się on uzasadnionym szacunkiem tych wszystkich, którzy z troską pochylają się dziś nad Rzecząpospolitą i którzy przedkładają zdroworozsądkowe myślenie i etykę odpowiedzialności tego bezpartyjnego kandydata nad wątpliwą, nachalnie deklarowaną moralność niektórych przedstawicieli polskiej klasy politycznej.
prof. ANNA WOLFF-POWŃSKA
Poznań
Od wielu lat mieszkam w Hajnówce. Nie mogę się zgodzić z tezami publikacji "Puszcza konfliktów" (nr 18). Nieprawdą jest, że leśnicy nie chcą chronić przyrody i buntują miejscową społeczność przeciw rozszerzaniu Białowieskiego Parku Narodowego. Oni popierają czynną ochronę lasów, nie zaś - jak przyrodnicy i ekolodzy - bierną. Miejscowa społeczność jest przeciwna rozszerzeniu Białowieskiego Parku Narodowego, gdyż grozi to degradacją ekonomiczną powiatu hajnowskiego. Znacznie wzrośnie wówczas bezrobocie (ok. 30 proc.), produkcja towarowa spadnie co najmniej o 35 proc.
Nieprawdą jest również to, że nadal masowo są wycinane drzewostany puszczańskie. Na terenie trzech nadleśnictw - Białowieża, Browsk i Hajnówka - od sześciu lat nie wolno wycinać drzew ponadstuletnich, a chore są usuwane za zgodą konserwatora w Warszawie. W wymienionych nadleśnictwach pozyskuje się głównie drewno brzozowe, olchowe i osikowe w ramach tzw. renaturalizacji lasów. Drzewostany te powstały z samosiewu 80-90 lat temu (stanowią ok. 10-15 proc. powierzchni puszczy). Są więc dziś gospodarczo przydatne. Niestety, Ministerstwo Środowiska uznało, że powinny ulec degradacji biologicznej na pniu, czyli zgnić. Na próchnicę wystarczą przecież liście i gałęzie. Drzewostany przejściowe w puszczy zajmują powierzchnię ok. 8 tys. ha. Należałoby je sukcesywnie wycinać, a w ich miejsce sadzić dęby, sosny, jesiony. Wartość uzyskanego drewna po przerobie wyniosłaby 750 mln zł.
WŁODZIMIERZ POSKROBKO
Hajnówka
Polityczny pojedynek
(...) Z uwagami Stefana Niesiołowskiego ("Polityczny pojedynek", nr 20) dotyczącymi Andrzeja Olechowskiego, pozbawionymi jakichkolwiek argumentów i racjonalnych przesłanek, nie sposób dyskutować. Przypisywanie panu Olechowskiemu funkcji "agenta komunistycznych służb specjalnych", prezentującego "absolutną bezprogramowość", "ostentacyjną konsumpcję" i "cynizm", to zwykły brak przyzwoitości i mijanie się z prawdą. Polityk winien mieć świadomość elementarnego faktu, że samo stworzenie struktur demokratycznego państwa jest wielkim, ale nie jedynym wysiłkiem i osiągnięciem. Jeszcze trudniejsze jest utrzymanie bowiem przy życiu demokracji. Polityczna i obywatelska kultura Andrzeja Olechowskiego, jego zasługi jako ministra spraw zagranicznych, później zaś wielostronna działalność na rzecz pogłębiania wiedzy o charakterze i funkcjonowaniu integracji europejskiej i zaangażowanie na rzecz członkostwa Polski w NATO oraz Unii Europejskiej, lepiej służą polskiej racji stanu i ugruntowaniu porządku demokratycznego aniżeli krzykliwa "ideowość" niektórych członków AWS.
Sądzę, że polityk, który od początku istnienia demokratycznej Polski sprawuje zaszczytny urząd posła na Sejm, ma na tyle wyczucie rzeczywistości i znajomość elektoratu, by wiedzieć, iż dla społeczeństwa polskiego u progu XXI w. wojujący antykomunizm nie może mieć priorytetowego znaczenia. Nie "trwanie systemu komunistycznego" jest dziś bowiem zagrożeniem dla kruchej ciągle jeszcze polskiej demokracji, lecz między innymi słabość i niekompetencja największego sprawującego rządy ugrupowania, które nie potrafiło się uformować w nowoczesną, świadomą zadań politycznych i poczucia odpowiedzialności za społeczeństwo partię. Dziesięć lat po obaleniu komunizmu zasługi w jego przezwyciężeniu, godne zresztą najwyższego szacunku, nie będą i nie mogą być dla większości obywateli kryterium legitymizacji porządku polityczno-gospodarczego.
Poseł Niesiołowski myli się wielce, sądząc, że Andrzej Olechowski może liczyć tylko na poparcie "wykształconych frustratów" i zdemoralizowanych showmenów. Sądzę, że cieszy się on uzasadnionym szacunkiem tych wszystkich, którzy z troską pochylają się dziś nad Rzecząpospolitą i którzy przedkładają zdroworozsądkowe myślenie i etykę odpowiedzialności tego bezpartyjnego kandydata nad wątpliwą, nachalnie deklarowaną moralność niektórych przedstawicieli polskiej klasy politycznej.
prof. ANNA WOLFF-POWŃSKA
Poznań
Więcej możesz przeczytać w 21/2000 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.