Strachy w szafie

Brytyjskie media wyciągnęły mu pielgrzymowanie do Augusta Pinocheta, perory o „pedalskich stowarzyszeniach" oraz tuszowanie winy Polaków za zbrodnię w Jedwabnem. O ile ostatni zarzut jest nieuprawniony i nie ma pokrycia w faktach, o tyle dwóch pierwszych rzeczy europoseł wyprzeć się nie może. Organizatorami słynnego spotkania z chilijskim dyktatorem byli Marek Jurek, wtedy członek KRRiT, Tomasz Wołek, wówczas redaktor naczelny „Życia", i właśnie Michał Kamiński – kiedyś ZChN, teraz PiS. Wyprawa od początku budziła kontrowersje. Działacze lewicowej młodzieżówki żegnali polskich wielbicieli Pinocheta okrzykami: „Faszyści!" i „Odlatujcie, nie wracajcie!". A Kamińskiego dodatkowo opryskali śmierdzącym sprayem. Po tych nieprzyjemnościach było już jednak tylko miło: „Misiek” z Jurkiem wręczyli generałowi ryngraf z Matką Boską, a „Woł” uciął sobie z nim pogawędkę o południowoamerykańskim futbolu. Samo spotkanie – według relacji Kamińskiego – przebiegało wręcz w rodzinnej atmosferze, bo „ten wielki człowiek” przyjął ich w towarzystwie córek i wnucząt.

Wizyta u Pinocheta i wynurzenia o pedałach to jednak nic w porównaniu z tym, co na swoim koncie ma posłanka PO Iwona Śledzińska-Katarasińska, która miała zostać ministrem kultury w rządzie Jerzego Buzka. Miała, ale nie została. Wszystko przez zalegające w jej szafie od trzydziestu lat cuchnące trupisko, które w 1997 r. wywlekło na wierzch „Życie" Wołka. Okazało się, że w czasie antysemickiej nagonki w marcu 1968 r. Śledzińska-Katarasińska opublikowała w reżimowej prasie kilka żydożerczych tekstów. Później Śledzińska-Katarasińska związała się z „Solidarnością", a w stanie wojennym była nawet internowana. Smród z 1968 r. jednak pozostał i co jakiś czas jest wypominany posłance Platformy.

Co ukrywają Joachim Brudziński, Adam Bielan, Mirosław Drzewiecki i Donald Tusk? – sprawdź w poniedziałek w tygodniku Wprost