Koalicja przedstawiła kandydatury premiera, wicepremiera i ministrów. Kto rządzić będzie Polską przez cztery najbliższe lata? (sylwetki)
Poniżej sylwetki premiera i trzech wicepremierów:
Leszek Miller urodził się w 1946 r. Był robotnikiem w Zakładach Przemysłu Lniarskiego w Żyrardowie. W latach 1969-1990 należał do PZPR. W 1977 r. ukończył Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Pełnił funkcje I sekretarza KW PZPR w Skierniewicach i sekretarza KC PZPR. Uczestniczył w obradach okrągłego stołu. Początkowo uważany był za przedstawiciela zachowawczego odłamu w SdRP. Po ujawnieniu sprawy tzw. moskiewskiej pożyczki w 1991 r. przeciwko zaprzysiężeniu Millera na posła protestowali nie tylko przedstawiciele partii postsolidarnościowych, ale i koledzy partyjni, w tym Włodzimierz Cimoszewicz. W okresie rządów koalicji SLD-PSL kierował Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej, Urzędem Rady Ministrów oraz MSWiA. W ostatnich wyborach parlamentarnych uzyskał jeden z najlepszych wyników w kraju. Jest przewodniczącym Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Marek Belka urodził się w 1952 r. Jest profesorem nauk ekonomicznych. W latach 1990 - 1996 był doradcą i konsultantem w ministerstwach finansów, przekształceń własnościowych i Centralnym Urzędzie Planowania. W 1996 r. został doradca ekonomicznym prezydenta RP. Od lutego do października 1997 r. kierował resortem finansów w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza. Zastąpił kontrowersyjnego Grzegorza Kołodkę i w przeciwieństwie do niego miał poprawne stosunki z Hanną Gronkiewicz-Waltz, ówczesnym prezesem NBP. Po przegranej SLD w wyborach w 1997 r. ponownie został doradcą ekonomicznym prezydenta. Rynki finansowe pozytywnie zareagowały gdy Leszek Miller przedstawił go jako kandydata na ministra finansów w ewentualnym rządzie SLD. Tuż przed wyborami Belka przedstawił plan cięć budżetowych i rozważane podwyżki podatków. Następnego dnia próbował się z tego wycofać. Niektórzy komentatorzy sceny politycznej twierdzą, że właśnie zbytnia "szczerość" Belki sprawiła, że SLD-UP nie zyskała, wbrew przedwyborczym sondażom, bezwzględnej większości i musi dzielić się władzą z PSL.
Marek Pol urodził się w 1953 r. Ukończył Wydział Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej oraz ekonomikę produkcji na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Pracował w Fabryce Samochodów Rolniczych w Antoninku. W latach 1976-90 należał do PZPR. Po jej rozwiązaniu wstąpił do Polskiej Unii Socjaldemokratycznej, a następnie uczestniczył w założeniu Unii Pracy. W latach 1989-1991 i 1993-1997 zasiadał w Sejmie. W rządach poprzedniej koalicji SLD-PSL pełnił funkcję ministra przemysłu i handlu, był pełnomocnikiem Rady Ministrów do spraw reformy centrum gospodarczego rządu. Ministrem przemysłu w gabinecie Waldemara Pawlaka pozostał mimo, że UP zdecydowała się przejść do opozycji. Opuścił wtedy klub parlamentarny unii i został posłem niezależnym. Przewodniczącym Unii Pracy jest od marca 1998 r. Był rzecznikiem zbliżenia z SLD co spowodowało, że z partii odeszło część znanych polityków, w tym Ryszard Bugaj.
Jarosław Kalinowski urodził się w 1962 r. Ukończył zootechnikę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Był działaczem Związku Młodzieży Wiejskiej. Posłem na Sejm jest od 1993 r. W latach 1990-1997 był wójtem gminy Somianka. Kilka miesięcy przed wyborami parlamentarnymi w 1997 r. PSL wycofało rekomendację dla wicepremiera i ministra rolnictwa Romana Jagielińskiego. Ówczesny szef PSL Waldemar Pawlak przeforsował na to stanowisko Kalinowskiego, na co długo nie chciał się zgodzić premier Włodzimierz Cimoszewicz - wymiana PSL-owskich ministrów była przyczyną konfliktu w koalicji SLD-PSL. Po przegranych przez PSL wyborach w 1997 r. Kalinowski został szefem PSL. Prowadzi 26-hektarowe gospodarstwo. W 2000 r. był kandydatem ludowców na prezydenta RP.
ple
Leszek Miller urodził się w 1946 r. Był robotnikiem w Zakładach Przemysłu Lniarskiego w Żyrardowie. W latach 1969-1990 należał do PZPR. W 1977 r. ukończył Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Pełnił funkcje I sekretarza KW PZPR w Skierniewicach i sekretarza KC PZPR. Uczestniczył w obradach okrągłego stołu. Początkowo uważany był za przedstawiciela zachowawczego odłamu w SdRP. Po ujawnieniu sprawy tzw. moskiewskiej pożyczki w 1991 r. przeciwko zaprzysiężeniu Millera na posła protestowali nie tylko przedstawiciele partii postsolidarnościowych, ale i koledzy partyjni, w tym Włodzimierz Cimoszewicz. W okresie rządów koalicji SLD-PSL kierował Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej, Urzędem Rady Ministrów oraz MSWiA. W ostatnich wyborach parlamentarnych uzyskał jeden z najlepszych wyników w kraju. Jest przewodniczącym Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Marek Belka urodził się w 1952 r. Jest profesorem nauk ekonomicznych. W latach 1990 - 1996 był doradcą i konsultantem w ministerstwach finansów, przekształceń własnościowych i Centralnym Urzędzie Planowania. W 1996 r. został doradca ekonomicznym prezydenta RP. Od lutego do października 1997 r. kierował resortem finansów w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza. Zastąpił kontrowersyjnego Grzegorza Kołodkę i w przeciwieństwie do niego miał poprawne stosunki z Hanną Gronkiewicz-Waltz, ówczesnym prezesem NBP. Po przegranej SLD w wyborach w 1997 r. ponownie został doradcą ekonomicznym prezydenta. Rynki finansowe pozytywnie zareagowały gdy Leszek Miller przedstawił go jako kandydata na ministra finansów w ewentualnym rządzie SLD. Tuż przed wyborami Belka przedstawił plan cięć budżetowych i rozważane podwyżki podatków. Następnego dnia próbował się z tego wycofać. Niektórzy komentatorzy sceny politycznej twierdzą, że właśnie zbytnia "szczerość" Belki sprawiła, że SLD-UP nie zyskała, wbrew przedwyborczym sondażom, bezwzględnej większości i musi dzielić się władzą z PSL.
Marek Pol urodził się w 1953 r. Ukończył Wydział Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej oraz ekonomikę produkcji na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Pracował w Fabryce Samochodów Rolniczych w Antoninku. W latach 1976-90 należał do PZPR. Po jej rozwiązaniu wstąpił do Polskiej Unii Socjaldemokratycznej, a następnie uczestniczył w założeniu Unii Pracy. W latach 1989-1991 i 1993-1997 zasiadał w Sejmie. W rządach poprzedniej koalicji SLD-PSL pełnił funkcję ministra przemysłu i handlu, był pełnomocnikiem Rady Ministrów do spraw reformy centrum gospodarczego rządu. Ministrem przemysłu w gabinecie Waldemara Pawlaka pozostał mimo, że UP zdecydowała się przejść do opozycji. Opuścił wtedy klub parlamentarny unii i został posłem niezależnym. Przewodniczącym Unii Pracy jest od marca 1998 r. Był rzecznikiem zbliżenia z SLD co spowodowało, że z partii odeszło część znanych polityków, w tym Ryszard Bugaj.
Jarosław Kalinowski urodził się w 1962 r. Ukończył zootechnikę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Był działaczem Związku Młodzieży Wiejskiej. Posłem na Sejm jest od 1993 r. W latach 1990-1997 był wójtem gminy Somianka. Kilka miesięcy przed wyborami parlamentarnymi w 1997 r. PSL wycofało rekomendację dla wicepremiera i ministra rolnictwa Romana Jagielińskiego. Ówczesny szef PSL Waldemar Pawlak przeforsował na to stanowisko Kalinowskiego, na co długo nie chciał się zgodzić premier Włodzimierz Cimoszewicz - wymiana PSL-owskich ministrów była przyczyną konfliktu w koalicji SLD-PSL. Po przegranych przez PSL wyborach w 1997 r. Kalinowski został szefem PSL. Prowadzi 26-hektarowe gospodarstwo. W 2000 r. był kandydatem ludowców na prezydenta RP.
ple