Robert Muczynski, amerykański kompozytor polskiego pochodzenia, zmarł po ciężkiej chorobie w swoim domu w Tuscon, w Arizonie, na południowym zachodzie USA - poinformował jego bliski przyjaciel, dyrygent Richard Wyszynski. W chwili śmierci miał 81 lat.
Kompozycje muzyka, głównie na fortepian i instrumenty dęte, rozpowszechnione są na całym świecie.
Robert Muczynski urodził się 19 marca 1929 r. w Chicago. Jego dziadek ze strony ojca wyemigrował z Warszawy do USA w 1910 r. Matka Muczynskiego pochodziła ze Słowacji. Sam kompozytor, który nie mówił po polsku, często podkreślał swoje polskie korzenie.
Rodzice szybko odkryli muzyczne uzdolenia syna i wysłali go w wieku pięciu na lekcje gry na pianie. W 1947 r. rozpoczął studia z zakresu kompozycji i fortepianu na Wydziale Muzycznym Uniwersytetu DePaul w Chicago. Tam poznał Aleksandra Czeriepnina, który stał się jego najważniejszym nauczycielem i mentorem. W 1952 roku Muczynski uzyskał tytuł magistra.
W wieku 29 lat zadebiutował jako kompozytor, dając swój pierwszy fortepianowy koncert w prestiżowej Carnegie Recital Hall w Nowym Jorku. W 1956 roku Robert Muczynski objął katedrę gry na fortepianie w Loras College w Dubuque w stanie Iowa, gdzie wykładał przez kolejne trzy lata. W 1965 r. rozpoczął prace na wydziale kompozycji Uniwersytetu Arizona w Tuscon, z którym związany był aż do przejścia na emeryturę w 1988 r.
Od początku lat 60. XX wieku kompozycje Muczynskiego zdobywały nagrody i wyróżnienia na światowych konkursach. W 1961 r. zdobył pierwsze miejsce na Międzynarodowym Konkursie w Nicei za Sonatę na flet i pianino (Sonata for Flute and Piano op. 14). To właśnie wtedy zwrócił na niego uwagę Jean Pierre Rampla, słynny francuski flecista.
"Muczynski nigdy nie podążał za modą. Jego muzyka charakteryzuje się prostotą, przejrzystością" - mówił dyrygent i recenzent muzyczny Richard Wyszynski.
W 1982 r. Robert Muczynski został nominowany do Nagrody Pulitzera za Koncert na saksofon altowy i orkiestrę kameralną (Concerto for Alto Saxophone and Chamber Orchestra).
Do najbardziej znanych jego utworów należą: Sonata (1970), Koncert na saksofon altowy (1981), Trzy tria fortepianowe (1967, 1975, 1988), Time Pieces (1983) na klarnet i fortepian oraz Trzy sonaty (1956, 1966, 1974) i krótsze utwory na fortepian.
Muczynski skomponował także muzykę do 9 nagrodzonych filmów dokumentalnych wyprodukowanych przez Wydział Filmu na Uniwersytecie Arizona ("The Great Unfenced", "Yankee Painter", "American Realists", "Cajititlan", "The Clowns Never Laugh", "Terra Sancta: A Film of Israel", "Bellota: A Story of Roundup" i "Journey Through Eden").
Kompozycje Muczynskiego rozbrzemiewają nie tylko w salach koncertowych w USA, ale także w Europie, Azji, Australii i Meksyku.
W USA koncertował z orkiestrami symfonicznymi Chicago, Cincinnati, Tuscon i Minnesoty, a także z Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Waszyngtonie.
Jego prace znajdują się w stałej kolekcji Uniwersytetu Teksańskiego w Austin (Center for American Music: Robert Muczynski Collection).
em
Kompozycje muzyka, głównie na fortepian i instrumenty dęte, rozpowszechnione są na całym świecie.
Robert Muczynski urodził się 19 marca 1929 r. w Chicago. Jego dziadek ze strony ojca wyemigrował z Warszawy do USA w 1910 r. Matka Muczynskiego pochodziła ze Słowacji. Sam kompozytor, który nie mówił po polsku, często podkreślał swoje polskie korzenie.
Rodzice szybko odkryli muzyczne uzdolenia syna i wysłali go w wieku pięciu na lekcje gry na pianie. W 1947 r. rozpoczął studia z zakresu kompozycji i fortepianu na Wydziale Muzycznym Uniwersytetu DePaul w Chicago. Tam poznał Aleksandra Czeriepnina, który stał się jego najważniejszym nauczycielem i mentorem. W 1952 roku Muczynski uzyskał tytuł magistra.
W wieku 29 lat zadebiutował jako kompozytor, dając swój pierwszy fortepianowy koncert w prestiżowej Carnegie Recital Hall w Nowym Jorku. W 1956 roku Robert Muczynski objął katedrę gry na fortepianie w Loras College w Dubuque w stanie Iowa, gdzie wykładał przez kolejne trzy lata. W 1965 r. rozpoczął prace na wydziale kompozycji Uniwersytetu Arizona w Tuscon, z którym związany był aż do przejścia na emeryturę w 1988 r.
Od początku lat 60. XX wieku kompozycje Muczynskiego zdobywały nagrody i wyróżnienia na światowych konkursach. W 1961 r. zdobył pierwsze miejsce na Międzynarodowym Konkursie w Nicei za Sonatę na flet i pianino (Sonata for Flute and Piano op. 14). To właśnie wtedy zwrócił na niego uwagę Jean Pierre Rampla, słynny francuski flecista.
"Muczynski nigdy nie podążał za modą. Jego muzyka charakteryzuje się prostotą, przejrzystością" - mówił dyrygent i recenzent muzyczny Richard Wyszynski.
W 1982 r. Robert Muczynski został nominowany do Nagrody Pulitzera za Koncert na saksofon altowy i orkiestrę kameralną (Concerto for Alto Saxophone and Chamber Orchestra).
Do najbardziej znanych jego utworów należą: Sonata (1970), Koncert na saksofon altowy (1981), Trzy tria fortepianowe (1967, 1975, 1988), Time Pieces (1983) na klarnet i fortepian oraz Trzy sonaty (1956, 1966, 1974) i krótsze utwory na fortepian.
Muczynski skomponował także muzykę do 9 nagrodzonych filmów dokumentalnych wyprodukowanych przez Wydział Filmu na Uniwersytecie Arizona ("The Great Unfenced", "Yankee Painter", "American Realists", "Cajititlan", "The Clowns Never Laugh", "Terra Sancta: A Film of Israel", "Bellota: A Story of Roundup" i "Journey Through Eden").
Kompozycje Muczynskiego rozbrzemiewają nie tylko w salach koncertowych w USA, ale także w Europie, Azji, Australii i Meksyku.
W USA koncertował z orkiestrami symfonicznymi Chicago, Cincinnati, Tuscon i Minnesoty, a także z Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Waszyngtonie.
Jego prace znajdują się w stałej kolekcji Uniwersytetu Teksańskiego w Austin (Center for American Music: Robert Muczynski Collection).
em