Wybrana w poniedziałek ponownie na przewodniczącą Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej kieruje równocześnie od końca września klubem parlamentarnym CDU/CSU w Bundestagu.
Magazyn polityczny "Der Spiegel" nazywa Merkel "najbardziej wpływową kobietą w niemieckiej polityce" mającą duże szanse na to, aby wygrać następne wybory parlamentarne i stać się w 2006 r. "pierwszym kanclerzem Niemiec w spódnicy".
Na początku bieżącego roku kariera Merkel zawisła na włosku. Po wielomiesięcznym sporze o fotel wspólnego kandydata chadecji na urząd kanclerza Niemiec szefowa CDU ustąpiła pierwszeństwa premierowi Bawarii Edmundowi Stoiberowi. Merkel zrezygnowała ze swoich prywatnych ambicji i lojalnie wspierała kampanię wyborczą Stoibera. Dopiero wyborcza porażka Stoibera umożliwiła jej powrót na pierwszą linię.
Błyskotliwa kariera Merkel rozpoczęła się po upadku komunistycznego reżimu w NRD. Stroniąca wcześniej od politycznej działalności Merkel nawiązała w grudniu 1989 r. kontakt z opozycyjną organizacją "Demokratyczny Zwrot" i została jej rzeczniczką prasową. W 1991 r. kanclerz Helmut Kohl zaoferował jej stanowisko w pierwszym rządzie zjednoczonych Niemiec.
Merkel urodziła się 17 lipca 1954 r. w Hamburgu, jednak wkrótce po urodzeniu przeniosła się wraz z całą rodziną do NRD.
Jej ojciec - protestancki duchowny - otrzymał stanowisko duszpasterza w brandenburskim Quitzow.
W wieku szkolnym Merkel, jak większość swych rówieśniczek, wstąpiła do organizacji pionierskiej, a potem do Wolnej Młodzieży Niemieckiej (FDJ) - młodzieżowej przybudówki rządzącej komunistycznej SED. Wygrała nawet dwie olimpiady języka rosyjskiego, marząc o karierze nauczyciela. Jednak profesja ojca zamknęła jej drogę na wymarzony kierunek studiów. Merkel studiowała więc fizykę i pracowała w Akademii Nauk w Berlinie.
Z powodu okazywanej sympatii wobec polskiej "Solidarności", służba bezpieczeństwa Stasi uznała ją za "element niepewny".
W gabinecie Kohla sprawowała od 1991 r. funkcję ministra ds. młodzieży, a od 1994 r. ministra ochrony środowiska. Po przegranych przez chadeków wyborach do Bundestagu i odejściu Kohla z funkcji przewodniczącego CDU, została na jesieni 1998 sekretarzem generalnym partii.
W czasie głębokiego kryzysu CDU, spowodowanego na przełomie lat 1999/2000 wykryciem nielegalnych kont partyjnych oraz przyjmowaniem przez Kohla nielegalnych funduszy, Merkel przypadła rola zreformowania partii. Dawna protegowana Kohla publicznie zdystansowała się od swego mentora, krytykując jego postawę podczas kryzysu.
W kwietniu 2000 r. po raz pierwszy wybrano ją na przewodniczącą CDU.
em, pap