Otacza go legenda mrocznego mistrza – Rembrandta swoich czasów, a jego obrazy biją rekordy cenowe na międzynarodowych rynkach sztuki, w Polsce pozostaje jednak niemal nieznany. Wystawę płócien Marka Rothki z National Gallery of Art w Waszyngtonie można oglądać od 7 czerwca w warszawskim Muzeum Narodowym. To pierwsza, nie tylko w Polsce, ale i w Europie Środkowej i Wschodniej, monograficzna prezentacja współtwórcy szkoły nowojorskiej, znanego przede wszystkim z wielkoformatowych abstrakcji określanych jako „malarstwo pól koloru”, która zamyka Rok Jubileuszowy 150-lecia Muzeum Narodowego w Warszawie.
Rothko to jeden z najbardziej rozpoznawalnych artystów amerykańskich XX w., należący do pierwszej dziesiątki najdroższych artystów świata. W niedawno opublikowanym przez portal Artprice zestawieniu najdroższych artystów świata zachodniego, Mark Rothko znalazł się na czwartym miejscu, wyprzedzony jedynie przez Andy'ego Warchola, Pabla Picassa i Gerharda Richtera. W 2012 r. w dziesięciu aukcyjnych transakcjach jego prace osiągnęły łączną kwotę 166,7 mln dolarów. Tytuł najdroższego dzieła sztuki współczesnej należy do jego obrazu "Yelow, Orange, Red"; w maju ubiegłego roku, na aukcji Christie’s w Nowym Jorku został on sprzedany za 77,5 mln dolarów.
Warszawska wystawa pokazuje Rothkę jako malarza poszukującego dojrzałego stylu – od późnych lat 20., kiedy jako młody człowiek zdecydował się zostać artystą, aż do końca jego drogi twórczej, od wczesnych obrazów realistycznych, w ciemnej gamie kolorystycznej, poprzez surrealizujące obrazy z późnych lat 30. i początku 40. oraz już abstrakcyjne "wieloformy" (multiforms), po wielkoformatowe prace z okresu jego największej świetności w latach 50. i 60., należące do nurtu określanego jako malarstwo barwnych płaszczyzn (color field painting). Dzięki temu widz będzie mógł prześledzić drogę twórczą artysty.
Oprócz obrazów Rothki na wystawie są też materiały pochodzące m.in. z archiwum rodzinnego jego dzieci, wśród których znajduje się rzadko wystawiana "The Graphic Bible" rabina Lewisa Browne'a, ilustrowana przez Rothkę, jedyny ważny jego komercyjny projekt ilustratorski. Materiały archiwalne przybliżają widzom malarza, m.in. jego zainteresowania literackie i muzyczne, stanowiące tło kulturowe jego twórczości. Całość uzupełnia obszerny katalog z tekstami wybitnych historyków sztuki ze Stanów Zjednoczonych i Polski, poruszającymi zagadnienia związane z twórczością Marka Rothki, takie jak chronologia jego sztuki, percepcja sztuki dawnej i współczesnej, lata czterdzieste jako okres wielkiej przemiany w jego twórczości, wpływ Nietzschego na artystę oraz recepcja jego twórczości w Europie.
Wystawie towarzyszy program edukacyjny, skierowany zarówno do dzieci i młodzieży, jak i osób dorosłych, w tym prowadzone przez artystów warsztaty dla rodzin, wykłady, czwartkowe spotkania ze specjalistami i artystami. Zostanie także wydana książeczka dla dzieci nawiązująca do życia i twórczości Marka Rothki.
Mark Rothko, a właściwie Marcus Rothkowitz, urodził się w 1903 r. w Dyneburgu (obecnie Daugavpils na terenie dzisiejszej Łotwy). W 1913 r. w wieku 10 lat wyemigrował z rodziną do Stanów Zjednoczonych. W latach dwudziestych zaczął uczęszczać do Art Students League oraz do New York School of Design. Po jej ukończeniu sam podjął się nauczania innych, co robił przez większą część swojego życia. Pierwsza indywidualna wystawa jego prac odbyła się już w 1933 r. w Contemporary Arts Gallery, jednak długo pozostawał w cieniu swoich kolegów. Sławę zapewniłą mu jego droga artystyczna od realizmu do abstrakcji. W 1970 r. przegrał walkę z depresją. Niedługo po ukończeniu prac nad oprawą malarską kaplicy Uniwersytetu św. Tomasza w Houston, popełnił samobójstwo. Należał do pokolenia, które stworzyło wielką sztukę amerykańską, interesował się filozofią, muzyką i teorią sztuki, był również stałym bywalcem świetnych muzeów nowojorskich.
Wystawa znalazła się pod Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego.
em, mat. prasowe
Warszawska wystawa pokazuje Rothkę jako malarza poszukującego dojrzałego stylu – od późnych lat 20., kiedy jako młody człowiek zdecydował się zostać artystą, aż do końca jego drogi twórczej, od wczesnych obrazów realistycznych, w ciemnej gamie kolorystycznej, poprzez surrealizujące obrazy z późnych lat 30. i początku 40. oraz już abstrakcyjne "wieloformy" (multiforms), po wielkoformatowe prace z okresu jego największej świetności w latach 50. i 60., należące do nurtu określanego jako malarstwo barwnych płaszczyzn (color field painting). Dzięki temu widz będzie mógł prześledzić drogę twórczą artysty.
Oprócz obrazów Rothki na wystawie są też materiały pochodzące m.in. z archiwum rodzinnego jego dzieci, wśród których znajduje się rzadko wystawiana "The Graphic Bible" rabina Lewisa Browne'a, ilustrowana przez Rothkę, jedyny ważny jego komercyjny projekt ilustratorski. Materiały archiwalne przybliżają widzom malarza, m.in. jego zainteresowania literackie i muzyczne, stanowiące tło kulturowe jego twórczości. Całość uzupełnia obszerny katalog z tekstami wybitnych historyków sztuki ze Stanów Zjednoczonych i Polski, poruszającymi zagadnienia związane z twórczością Marka Rothki, takie jak chronologia jego sztuki, percepcja sztuki dawnej i współczesnej, lata czterdzieste jako okres wielkiej przemiany w jego twórczości, wpływ Nietzschego na artystę oraz recepcja jego twórczości w Europie.
Wystawie towarzyszy program edukacyjny, skierowany zarówno do dzieci i młodzieży, jak i osób dorosłych, w tym prowadzone przez artystów warsztaty dla rodzin, wykłady, czwartkowe spotkania ze specjalistami i artystami. Zostanie także wydana książeczka dla dzieci nawiązująca do życia i twórczości Marka Rothki.
Mark Rothko, a właściwie Marcus Rothkowitz, urodził się w 1903 r. w Dyneburgu (obecnie Daugavpils na terenie dzisiejszej Łotwy). W 1913 r. w wieku 10 lat wyemigrował z rodziną do Stanów Zjednoczonych. W latach dwudziestych zaczął uczęszczać do Art Students League oraz do New York School of Design. Po jej ukończeniu sam podjął się nauczania innych, co robił przez większą część swojego życia. Pierwsza indywidualna wystawa jego prac odbyła się już w 1933 r. w Contemporary Arts Gallery, jednak długo pozostawał w cieniu swoich kolegów. Sławę zapewniłą mu jego droga artystyczna od realizmu do abstrakcji. W 1970 r. przegrał walkę z depresją. Niedługo po ukończeniu prac nad oprawą malarską kaplicy Uniwersytetu św. Tomasza w Houston, popełnił samobójstwo. Należał do pokolenia, które stworzyło wielką sztukę amerykańską, interesował się filozofią, muzyką i teorią sztuki, był również stałym bywalcem świetnych muzeów nowojorskich.
Wystawa znalazła się pod Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego.
em, mat. prasowe