CARL BILDT
Przedstawicielem Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. konfliktu w Kosowie został Carl Bildt, były premier Szwecji. Jego nominacji sprzeciwiali się reprezentanci USA i Wielkiej Brytanii.
Szwed znany jest z proeuropejskich poglądów. Chce, by jego kraj przystąpił do Europejskiej Unii Walutowej. Opowiada się także za wejściem Szwecji do NATO. Wydawało się więc, że jego kandydatura nie będzie budzić zastrzeżeń państw Zachodu. Amerykanom i Anglikom nie podobał się jednak krytyczny stosunek eks-premiera Szwecji do strategii sojuszu przyjętej wobec Jugosławii. Bildt wielokrotnie podkreślał, że same naloty - bez odpowiedniego wsparcia oddziałów lądowych - nie mogą się zakończyć sukcesem. Polityk rozpoczął swoją misję od rozmów z Wiktorem Czernomyrdinem, byłym premierem Rosji, specjalnym wysłannikiem prezydenta Borysa Jelcyna ds. rozwiązania konfliktu na Bałkanach, i niemieckim kanclerzem Gerhardem Schröderem. Carl Bildt urodził się w 1949 r. Studiował filozofię i nauki polityczne. W 1973 r. został sekretarzem konserwatywnego ugrupowania Moderata Samlingspartiet. W 1979 r. wybrano go do Riksdagu (parlamentu szwedzkiego). W latach 1979-1981 z nominacji premiera Thorbjörna Fälldina pełnił funkcję sekretarza stanu w kancelarii państwa. W 1986 r. objął stanowisko przewodniczącego MS. W latach 1991-1994 stał na czele szwedzkiego rządu.
IBRAHIM RUGOVA
"Wciąż reprezentuję Kosowian" - zapewnia Ibrahim Rugova, prezydent republiki. "Rugova nie jest upoważniony do negocjacji na temat przyszłości Kosowa" - zaznaczają przedstawiciele walczącej z Serbami Armii Wyzwolenia Kosowa.
Przed tygodniem Rugova nieoczekiwanie przybył do Rzymu. Na to, by opuścił Jugosławię, zgodził się prezydent Slobodan Milos?ević. Przywódca kosowskich Albańczyków poparł plan uregulowania sytuacji w prowincji ustalony przez państwa G7 i Rosję, opowie- dział się za kontynuowaniem nalotów NATO, ale też zgodził się na rozbrojenie kosowskiej partyzantki. Tymczasem partyzanci twierdzą, że deklaracje Rugovy nie są dla nich wiążące. Dystansują się wobec niego także działacze partii, którą założył. Wszystko wskazuje na to, że nie tylko między politykami jugosłowiańskimi, lecz także kosowskimi Albańczykami rozgrywa się walka o objęcie władzy po wojnie. Ibrahim Rugova ma 55 lat. Ukończył filologię albańską na uniwersytecie w Pris?tinie i językoznawstwo na Sorbonie. Należał do partii komunistycznej. Za żądanie wniesienia poprawek do jugosłowiańskiej konstytucji usunięto go z partii. Na przełomie lat 80. i 90. zakładał Demokratyczną Ligę Kosowa. Początkowo dążyła ona do przyznania Kosowu statusu odrębnej republiki w ramach Federacji Jugosławiańskiej, później zaczęła się domagać niepodległości dla prowincji. W 1992 i 1998 r. Rugova był wybrany na urząd prezydenta Republiki Kosowa.
GUIDO VENTURONI
Nowym przewodniczącym Komitetu Wojskowego NATO został włoski admirał Guido Venturoni. Najwyższe stanowisko wojskowe w sojuszu przejął po niemieckim generale Klausie Naumannie.
Zmianę uzgodnili szefowie sztabów państw NATO na spotkaniu w Brukseli w maju ubiegłego roku. Włoch przejmuje funkcję, gdy sytuacja międzynarodowa jest napięta: trwa operacja wojskowa na Bałkanach, coraz częściej powtarzają się błędy natowskiego lotnictwa, rośnie grono oponentów akcji militarnej sojuszu. Po przyjęciu nowych członków do paktu i zmianie doktryny strategicznej sztab kierowany przez Guido Venturoniego znacznie będzie się różnił od tego, którym dowodził gen. Naumann. Szef Komitetu Wojskowego jest zwierzchnikiem dowódców obszarów strategicznych sojuszu na Atlantyku i w Europie. Wydaje zalecenia Radzie Atlantyckiej - najwyższemu organowi NATO. Guido Venturoni urodził się w 1934 r. Ukończył akademię morską. Przeszedł szkolenie lotnicze we flocie Stanów Zjednoczonych. Po powrocie do Włoch był pilotem samolotów wspierających flotę. Zdobył też kwalifikacje pilota śmigłowców. Na morzu dowodził m.in. korwetami, fregatami i krążownikiem. W 1990 r. mianowano go wiceadmirałem. Rok później objął dowództwo obszaru śródziemnomorskiego NATO. W latach 1992-1993 stał na czele włoskiej floty. W 1994 r. został szefem włoskiego Sztabu Generalnego.
Przedstawicielem Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. konfliktu w Kosowie został Carl Bildt, były premier Szwecji. Jego nominacji sprzeciwiali się reprezentanci USA i Wielkiej Brytanii.
Szwed znany jest z proeuropejskich poglądów. Chce, by jego kraj przystąpił do Europejskiej Unii Walutowej. Opowiada się także za wejściem Szwecji do NATO. Wydawało się więc, że jego kandydatura nie będzie budzić zastrzeżeń państw Zachodu. Amerykanom i Anglikom nie podobał się jednak krytyczny stosunek eks-premiera Szwecji do strategii sojuszu przyjętej wobec Jugosławii. Bildt wielokrotnie podkreślał, że same naloty - bez odpowiedniego wsparcia oddziałów lądowych - nie mogą się zakończyć sukcesem. Polityk rozpoczął swoją misję od rozmów z Wiktorem Czernomyrdinem, byłym premierem Rosji, specjalnym wysłannikiem prezydenta Borysa Jelcyna ds. rozwiązania konfliktu na Bałkanach, i niemieckim kanclerzem Gerhardem Schröderem. Carl Bildt urodził się w 1949 r. Studiował filozofię i nauki polityczne. W 1973 r. został sekretarzem konserwatywnego ugrupowania Moderata Samlingspartiet. W 1979 r. wybrano go do Riksdagu (parlamentu szwedzkiego). W latach 1979-1981 z nominacji premiera Thorbjörna Fälldina pełnił funkcję sekretarza stanu w kancelarii państwa. W 1986 r. objął stanowisko przewodniczącego MS. W latach 1991-1994 stał na czele szwedzkiego rządu.
IBRAHIM RUGOVA
"Wciąż reprezentuję Kosowian" - zapewnia Ibrahim Rugova, prezydent republiki. "Rugova nie jest upoważniony do negocjacji na temat przyszłości Kosowa" - zaznaczają przedstawiciele walczącej z Serbami Armii Wyzwolenia Kosowa.
Przed tygodniem Rugova nieoczekiwanie przybył do Rzymu. Na to, by opuścił Jugosławię, zgodził się prezydent Slobodan Milos?ević. Przywódca kosowskich Albańczyków poparł plan uregulowania sytuacji w prowincji ustalony przez państwa G7 i Rosję, opowie- dział się za kontynuowaniem nalotów NATO, ale też zgodził się na rozbrojenie kosowskiej partyzantki. Tymczasem partyzanci twierdzą, że deklaracje Rugovy nie są dla nich wiążące. Dystansują się wobec niego także działacze partii, którą założył. Wszystko wskazuje na to, że nie tylko między politykami jugosłowiańskimi, lecz także kosowskimi Albańczykami rozgrywa się walka o objęcie władzy po wojnie. Ibrahim Rugova ma 55 lat. Ukończył filologię albańską na uniwersytecie w Pris?tinie i językoznawstwo na Sorbonie. Należał do partii komunistycznej. Za żądanie wniesienia poprawek do jugosłowiańskiej konstytucji usunięto go z partii. Na przełomie lat 80. i 90. zakładał Demokratyczną Ligę Kosowa. Początkowo dążyła ona do przyznania Kosowu statusu odrębnej republiki w ramach Federacji Jugosławiańskiej, później zaczęła się domagać niepodległości dla prowincji. W 1992 i 1998 r. Rugova był wybrany na urząd prezydenta Republiki Kosowa.
GUIDO VENTURONI
Nowym przewodniczącym Komitetu Wojskowego NATO został włoski admirał Guido Venturoni. Najwyższe stanowisko wojskowe w sojuszu przejął po niemieckim generale Klausie Naumannie.
Zmianę uzgodnili szefowie sztabów państw NATO na spotkaniu w Brukseli w maju ubiegłego roku. Włoch przejmuje funkcję, gdy sytuacja międzynarodowa jest napięta: trwa operacja wojskowa na Bałkanach, coraz częściej powtarzają się błędy natowskiego lotnictwa, rośnie grono oponentów akcji militarnej sojuszu. Po przyjęciu nowych członków do paktu i zmianie doktryny strategicznej sztab kierowany przez Guido Venturoniego znacznie będzie się różnił od tego, którym dowodził gen. Naumann. Szef Komitetu Wojskowego jest zwierzchnikiem dowódców obszarów strategicznych sojuszu na Atlantyku i w Europie. Wydaje zalecenia Radzie Atlantyckiej - najwyższemu organowi NATO. Guido Venturoni urodził się w 1934 r. Ukończył akademię morską. Przeszedł szkolenie lotnicze we flocie Stanów Zjednoczonych. Po powrocie do Włoch był pilotem samolotów wspierających flotę. Zdobył też kwalifikacje pilota śmigłowców. Na morzu dowodził m.in. korwetami, fregatami i krążownikiem. W 1990 r. mianowano go wiceadmirałem. Rok później objął dowództwo obszaru śródziemnomorskiego NATO. W latach 1992-1993 stał na czele włoskiej floty. W 1994 r. został szefem włoskiego Sztabu Generalnego.
Więcej możesz przeczytać w 20/1999 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.