"Im człowiek starszy, tym ważniejsze okazuje się poczucie humoru. Choć z drugiej strony - poczucie humoru można postrzegać jako rodzaj uszkodzenia mózgu. Osoba z tą przypadłością w najtragiczniejszych chwilach widzi śmieszną stronę tragicznej sytuacji" - dodała aktorka.
Stefania Grodzieńska urodziła się 2 września 1914 roku. Wychowywała się w Łodzi, gdzie uczęszczała do szkoły baletowej. Do Warszawy - miasta, z którym czuje się najbardziej związana - Grodzieńska przyjechała w 1933 roku. Znalazła pracę w teatrzyku Cyganeria, tańczyła też w Teatrze Kameralnym, w końcu Fryderyk Jarosy zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego. Podczas pracy nad programem "Słońce" w Cyruliku w roku 1937 Grodzieńska poznała satyryka i komediopisarza Jerzego Jurandota - swojego przyszłego męża.
Okupację Jurandotowie przeżyli w Warszawie, wyzwolenie zastało ich w Lublinie, gdzie Stefania Grodzieńska została pierwszą po wojnie spikerką polskiego radia. Pierwsze powojenne lata spędzili w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę teatr Syrena, który potem przeniósł się do Warszawy.
W roku 1945 Stefania Grodzieńska zaczęła pisywać felietony, m.in. do "Szpilek", pisywała także monologi i skecze. Teksty Grodzieńskiej i Jurandota wykonywali m.in. Hanka Bielicka, Adolf Dymsza, Loda Halama, Alina Janowska, Kalina Jędrusik, Bogumił Kobiela, Irena Kwiatkowska. Przez kilka lat Stefania Grodzieńska pracowała w polskim radiu, a przez kilkanaście lat w redakcji rozrywki TVP. Z obiema instytucjami współpracuje zresztą do dziś.
Stefania Grodzieńska jest autorką m.in. kilkunastu zbiorów felietonów takich jak "Dzionek satyryka", "Jestem niepoważna", "Brzydki ogród", "Felietony i humoreski", "Plagi i plażki", "Rozmówki" oraz książek biograficznych - wspomnień o Fryderyku Jarosym pt. "Urodził go +Niebieski Ptak+", "Wyznań chałturzystki", "Już nic nie muszę".
em, pap