Myli się ten kto sądzi, że epoka poezji dworskiej przeminęła bezpowrotnie wraz z dworami. Na ten typ literatury , jak się okazuje zawsze jest zapotrzebowanie, a ustrój demokratyczny, w którym zlikwidowano już bariery klasowe, temu zjawisku , zadziwiająco sprzyja.
Brak dworu w pobliżu zupełnie nie szkodzi. Zawsze znajdzie się jakaś inna siedziba władz. Nie ma potrzeby dokonywana zmian w terminologii. Twórczość dworska to nazwa historyczna i doskonale oddaje pewien typ mentalności tak twórców, jak i władców. Jedni bez drugich żyć nie mogą. Ta odwieczna symbioza cieszy, gdyż jest jednym z niewielu już śladów historycznego dziedzictwa naszego kontynentu, z którego zjednoczona Europa nie zamierza zrezygnować czy wyprzeć się , jak balastu chrześcijaństwa.
Jest jeszcze jeden pozytywny aspekt zjawiska. Otóż ulega ono przemianom i dostosowuje się do dynamicznie zmieniających się realiów, co w systemie europejskiej demokracji nakazowo-rozdzielczej jest szczególnie cenne. Jak się okazuje urzędnicy Brukseli pracują w pocie czoła, by nas , prostych obywateli zwolnić z wyczerpującego obowiązku myślenia . Po orzeczeniach o krzywiźnie banana, zadekretowaniu prawa pędzenia wódki z owoców, specjalna agencja unijna rozpisała przetarg na poemat.
Poemat ma być okolicznościowy i wychwalać zalety Karty Praw Podstawowych ( Charter of Fundamental Rights ). Urzędnicy, którzy stworzyli to cudo ku chwale ludzkości wszystkich płci , mają podmiotowe i podstawowe prawo do satysfakcji z wiekopomnego dzieła. Zwycięski autor, bądź grupa autorów( regulamin dopuszcza autorstwo bytu zbiorowego) z pewnością będzie najlepszy, poemat zostanie specjalną rezolucją uznany za arcydzieło, wprowadzony do kanonu lektur szkolnych na całym obszarze Unii, a pomysłodawcy Karty zapewnią sobie nieśmiertelność wchodząc do historii literatury
.
Jedno w tym wszystkim jest pocieszające. To nadzieja, że do czasu , jak dzieło powstanie wraz z obowiązkiem przyswojenia go sobie przez każde dziecko szkolne, szkolnictwo powszechne w Europie osiągnie taki poziom, że w skutek lawinowo narastającej liczby analfabetów pierwotnych, wtórnych i funkcjonalnych, nikt nie będzie go w stanie przeczytać. To bodaj jedyne jakieś beneficja ogólnego zidiocenia, szkoda tylko, że tak kosztowne.
http://fra.europa.eu/fraWebsite/press/np-02032010_en.htm
Jest jeszcze jeden pozytywny aspekt zjawiska. Otóż ulega ono przemianom i dostosowuje się do dynamicznie zmieniających się realiów, co w systemie europejskiej demokracji nakazowo-rozdzielczej jest szczególnie cenne. Jak się okazuje urzędnicy Brukseli pracują w pocie czoła, by nas , prostych obywateli zwolnić z wyczerpującego obowiązku myślenia . Po orzeczeniach o krzywiźnie banana, zadekretowaniu prawa pędzenia wódki z owoców, specjalna agencja unijna rozpisała przetarg na poemat.
Poemat ma być okolicznościowy i wychwalać zalety Karty Praw Podstawowych ( Charter of Fundamental Rights ). Urzędnicy, którzy stworzyli to cudo ku chwale ludzkości wszystkich płci , mają podmiotowe i podstawowe prawo do satysfakcji z wiekopomnego dzieła. Zwycięski autor, bądź grupa autorów( regulamin dopuszcza autorstwo bytu zbiorowego) z pewnością będzie najlepszy, poemat zostanie specjalną rezolucją uznany za arcydzieło, wprowadzony do kanonu lektur szkolnych na całym obszarze Unii, a pomysłodawcy Karty zapewnią sobie nieśmiertelność wchodząc do historii literatury
.
Jedno w tym wszystkim jest pocieszające. To nadzieja, że do czasu , jak dzieło powstanie wraz z obowiązkiem przyswojenia go sobie przez każde dziecko szkolne, szkolnictwo powszechne w Europie osiągnie taki poziom, że w skutek lawinowo narastającej liczby analfabetów pierwotnych, wtórnych i funkcjonalnych, nikt nie będzie go w stanie przeczytać. To bodaj jedyne jakieś beneficja ogólnego zidiocenia, szkoda tylko, że tak kosztowne.
http://fra.europa.eu/fraWebsite/press/np-02032010_en.htm