Waszyngton chce budować tarczę razem z NATO. NATO chce włączyć do programu Moskwę

Proponowana tarcza obejmowałaby całe terytorium Paktu Północnoatlantyckiego. Byłaby koordynowana przez nowy system dowodzenia i kontroli działający na bazie istniejących radarów i czujników. Jej elementem byłyby też amerykańskie antyrakiety SM-3 rozmieszczone na lądzie. Aprobaty dla planów budowy tarczy mającej chronić członków NATO przed ewentualnym irańskim atakiem pociskami dalekiego zasięgu Rasmussen spodziewa się na najbliższym, listopadowym szczycie Sojuszu w Lizbonie.

- Z publicznych wypowiedzi przedstawicieli Iranu wiadomo, że kraj ten już teraz ma pociski o wystarczającym zasięgu, by mogły uderzyć w cele w Europie. Nie ukrywają też, że mają w planach dalsze prace nad rozwojem tego rodzaju potencjału - zauważył Rasmussen. - Jeśli Iran uzyska z czasem potencjał nuklearny, to będzie to bardzo niebezpieczne i będzie bezpośrednim zagrożeniem dla sojuszników. Z tego względu proponuję obecnie nowy i skuteczny system obrony antyrakietowej - dodał.

Rasmussen sądzi, że nowy system może zostać rozlokowany we współpracy z Rosją, stanowczo sprzeciwiającą się jego wcześniejszej wersji, której elementy miały być rozmieszczone w Polsce i w Czechach. Jeśli plan budowy tarczy zostanie zatwierdzony, to Rosja otrzyma zaproszenie, by włączyć się do niego - zaznaczył szef NATO. W jego opinii zaangażowanie Rosjan uczyni system skuteczniejszym. Jak dotąd jednak nie było formalnych kontaktów z Rosją w tej sprawie. Zaletą nowego systemu jest według Rasmussena stosunkowo niski koszt. 200 mln euro rozłoży się na 28 członków NATO w okresie 10 lat.

Irańskie pociski balistyczne, takie jak Szahab-3 i Qiam-1, mają zasięg ok. 3,8 tys. km i mogą uderzyć w cele w Turcji i Grecji - przypomina "Sunday Telegraph". Obecny europejski system obrony przeciwrakietowej polega na amerykańskich antyrakietach SM-3 rozmieszczonych na okrętach wojennych USA.

PAP, arb