O Kapuścińskim za zamkniętymi drzwiami

Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił wniosek adwokatów Alicji Kapuścińskiej o prowadzenie procesu przy drzwiach zamkniętych. Sędzia Małgorzata Borkowska uzasadniła to "potrzebą ochrony życia prywatnego i rodzinnego powódki". Dziennikarzy wyproszono z sali. Na rozprawie nie stawiła się ani Kapuścińska, ani pozwany autor książki Artur Domosławski - których reprezentowali adwokaci. Jako pierwszy świadek zeznawała Bożena Dutko, która była ostatnim sekretarzem Kapuścińskiego.

W marcu do księgarń trafiła książka Domosławskiego pt. "Kapuściński non-fiction". Publikacja, wydana nakładem "Świata Książki", kwestionuje m.in. wierność szczegółów opisywanych w słynnych reportażach Kapuścińskiego; opisuje jego powikłane związki z władzami i tajnymi służbami PRL; zawiera szczegóły o życiu intymnym pisarza i o trudnych relacjach z córką. Niektóre tezy oparto na wypowiedziach osób zachowujących anonimowość. Książka wywołała szeroką dyskusję na temat warsztatu reportera i pisarza i czasów, w których przyszło działać Kapuścińskiemu. Publikację wcześniej odrzuciło wydawnictwo Znak.

Wdowa po zmarłym w 2007 r. pisarzu złożyła pozew, w którym zarzuca autorowi i wydawcy naruszenie jej dóbr osobistych i domaga się wpłaty 50 tys. zł na Fundację im. Ryszarda Kapuścińskiego. Do pozwu dołączono wniosek o tzw. zabezpieczenie powództwa, czyli zakaz rozpowszechniania książki do wydania prawomocnego wyroku w  sprawie. W lutym Sąd Okręgowy w Warszawie nie uwzględnił tego wniosku.

Kapuściński zmarł 23 stycznia 2007 r. w wieku 74 lat. Pisano o  nim jako o mistrzu reportażu literackiego i najwybitniejszym pisarzu wśród reporterów. Był podróżnikiem, reporterem, pisarzem, w latach 1958-1972 dziennikarzem i korespondentem Polskiej Agencji Prasowej. Mówiono o nim jako o kandydacie do  literackiej Nagrody Nobla. Dzięki wyprawom do Etiopii i Iranu powstały książki, które przyniosły Kapuścińskiemu międzynarodową sławę - "Cesarz" (1978) i "Szachinszach" (1982).

zew, PAP