Timor Wschodni i niepodległy
Dodano:
ONZ przekazała w niedzielę władzę administracyjną na Timorze Wschodnim władzom tego kraju, który w ten sposób stał się niepodległym państwem.
Podczas specjalnej ceremonii w Dili w poniedziałek po północy miejscowego czasu (niedziela czasu polskiego) władze Timoru Wschodniego formalnie ogłosiły niepodległość kraju. Jednocześnie zaprzysiężono nowe władze kraju, z prezydentem kraju Xananą Gusmao na czele i wciągnięto na maszt flagę państwową. Chwilę przed ogłoszeniem niepodległości ONZ, która przejściowo sprawowała administrację na Timorze Wsch., przekazała swoje uprawnienia nowym władzom kraju.
Od XVI wieku kolonia portugalska. W czerwcu 1975 roku administracja portugalska opuściła Timor Wschodni. Wkrótce miejscowe ugrupowania polityczne rozpoczęły między sobą walkę o władzę. W grudniu 1975 armia indonezyjska zajęła Timor Wschodni, a latem 1976 Dżakarta przyłączyła go do Indonezji, ignorując apel ONZ o wycofanie wojsk. Od 1993 pod auspicjami ONZ trwały rokowania indonezyjsko-portugalskie w sprawie statusu tego terytorium. Wojsko bezwzględnie tłumiło antyindonezyjskie demonstracje ludności. Po dymisji prezydenta Indonezji Suharto, jego następca B.J Habibie w styczniu 1999 zapowiedział, że Indonezja przyzna niepodległość Timorowi Wschodniemu, jeśli jego ludność odrzuci w referendum autonomię w obrębie Indonezji. Referendum takie odbyło się 30 sierpnia 1999 r. - 78,5 procent Timorczyków opowiedziało się w nim za niepodległością. Po okresie chaosu, gdy proindonezyjskie ugrupowania paramilitarne rozpętały w Timorze Wschodnim kampanię terroru, na miejsce sprowadzono ONZ-owskie siły pokojowe a Timor Wsch. znalazł się pod tymczasowym zarządem ONZ. W sierpniu 2001 r. odbyły się tu wybory do 88-osobowego zgromadzenia konstytucyjnego a w lutym 2002 r. uchwalona została konstytucja. W wyborach prezydenckich - 14 kwietnia 2002 r. - zwyciężył niepodległościowy działacz Xanana Gusmao.
IrP, pap
Od XVI wieku kolonia portugalska. W czerwcu 1975 roku administracja portugalska opuściła Timor Wschodni. Wkrótce miejscowe ugrupowania polityczne rozpoczęły między sobą walkę o władzę. W grudniu 1975 armia indonezyjska zajęła Timor Wschodni, a latem 1976 Dżakarta przyłączyła go do Indonezji, ignorując apel ONZ o wycofanie wojsk. Od 1993 pod auspicjami ONZ trwały rokowania indonezyjsko-portugalskie w sprawie statusu tego terytorium. Wojsko bezwzględnie tłumiło antyindonezyjskie demonstracje ludności. Po dymisji prezydenta Indonezji Suharto, jego następca B.J Habibie w styczniu 1999 zapowiedział, że Indonezja przyzna niepodległość Timorowi Wschodniemu, jeśli jego ludność odrzuci w referendum autonomię w obrębie Indonezji. Referendum takie odbyło się 30 sierpnia 1999 r. - 78,5 procent Timorczyków opowiedziało się w nim za niepodległością. Po okresie chaosu, gdy proindonezyjskie ugrupowania paramilitarne rozpętały w Timorze Wschodnim kampanię terroru, na miejsce sprowadzono ONZ-owskie siły pokojowe a Timor Wsch. znalazł się pod tymczasowym zarządem ONZ. W sierpniu 2001 r. odbyły się tu wybory do 88-osobowego zgromadzenia konstytucyjnego a w lutym 2002 r. uchwalona została konstytucja. W wyborach prezydenckich - 14 kwietnia 2002 r. - zwyciężył niepodległościowy działacz Xanana Gusmao.
IrP, pap