Był sumieniem Austrii

Na wieść o śmierci arcybiskupa-seniora Wiednia, jego następca kardynał Christoph Schoenborn powiedział, że "przepełnia go  głęboki smutek". Dodał, że "obecność kardynała była wielkim darem zarówno dla Kościoła w Austrii, jak i na świecie". Dla uczczenia pamięci kardynała uderzono w Pummerin - największy dzwon Austrii, wiszący na północnej wieży wiedeńskiej katedry św. Stefana.

Prezydent Thomas Klestil wspomniał Koeniga jako "wielki autorytet, człowieka otwartego na współpracę z wszystkimi ludźmi dobrej woli".

W komentarzach wspomina się go jako człowieka wielkiego formatu, władającego wieloma językami, wybitnego filozofa i teologa, a  także zręcznego papieskiego dyplomatę. Do ostatnich dni życia zachował jasność umysłu i brał udział w życiu publicznym. Żywo interesował się sztuką i nauką. Nie odmawiał wywiadów.

Potrafił nawiązać kontakt z każdym: od światowych mężów stanu i  wielkich naukowców - po gwiazdy kina i działaczy związkowych.

W pamięci Polaków kard. Koenig pozostał jako ten, który na  konklawe w 1978 roku był gorącym orędownikiem kandydatury Karola Wojtyły.

Powszechnie uważa się także, że Koenig był w znacznej mierze inspiratorem deklaracji Soboru Watykańskiego II o stosunku Kościoła katolickiego do religii niechrześcijańskich "Nostra Aetate" z 1965 roku.

W 1964 roku zdecydował się na odważny wówczas krok, biorąc udział w konferencji w Bombaju obok przedstawicieli trzech religii niechrześcijańskich.

Jego zaangażowanie w dialog z innymi wyznaniami potwierdziło się, gdy Paweł VI mianował go pierwszym przewodniczącym utworzonego w  1965 roku watykańskiego Sekretariatu ds. Niewierzących. Funkcję tę  pełnił do 1981 roku, pozostając jednocześnie arcybiskupem Wiednia (1956-1985, biskup od 1952).

Urodził się 3 sierpnia 1905 roku w miejscowości Rabenstein w  Dolnej Austrii. Studiował na papieskich uczelniach w Rzymie. Był doktorem filozofii i teologii, specjalizował się przez pewien czas w językach starożytnych. Kardynałem został w 1958 roku.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1933 roku. Po nich trafił do pracy w parafii. Po II wojnie światowej nauczał religii w Krems, a potem wykładał teologię moralną w Salzburgu. W 1963 roku jako pierwszy wysłannik papieża Jana XXIII odwiedził prymasa Węgier kard. Jozsefa Mindszenty'ego, który chronił się przed komunistycznymi władzami w ambasadzie USA w Budapeszcie.

W 1960 roku kard. Koenig niespodziewanie dostał zgodę na wjazd do  Jugosławii, gdzie miał wziąć udział w pogrzebie chorwackiego kardynała Alojze Stepinaca, który pozostawał w konflikcie z  władzami jugosłowiańkimi. Austriacki hierarcha uległ jednak wypadkowi samochodowemu i wiele dni spędził w miejscowym szpitalu. Po latach wspominał, że musiał leżeć w łóżku, mając przed sobą powieszony na ścianie portret Tity.

Kardynał należał do autorów tzw. wschodniej polityki Watykanu, czyli polityki dotyczącej kontaktów z państwami bloku komunistycznego.

Był drugim najstarszym purpuratem po włoskim kardynale Corrado Bafile, liczącym sobie 101 lat.

em, pap