O ile jednak pokrywanie bieżącego zużycia energią ze źródeł odnawialnych jest zaspokajane w coraz większym stopniu, to nadal brakuje stabilnych rozwiązań, pozwalających na długofalowe bilansowanie sieci energetycznych.
Szczególnie palącym problemem stało się zwłaszcza magazynowanie energii, które dla energii elektrycznej jest mocno problematyczne, choć w przypadku gazu jest powszechnie praktykowane. Dodatkowo, w obliczu potencjalnych niedoborów gazu na rynku europejskim, na atrakcyjności zyskuje wytwarzanie energii w oparciu o paliwa alternatywne, wśród których w pierwszym rzędzie wymieniany jest zwłaszcza wodór, zarówno ten zielony, produkowany w oparciu o odnawialne źródła energii, jak i ten pozyskiwany z innych źródeł.
Wodór stanowi również jedno z podstawowych źródeł energii przy dekarbonizacji sektorów trudnych lub wręcz niemożliwych do zelektryfikowania, takich jak niektóre gałęzie przemysłu, lotnictwo, żegluga i transport ciężki. Tym bardziej istotna staje się jego dostępność, niezależna od mocy wytwórczych bazujących na energii wiatru i słońca.
Wodór, obok biometanu, należy do paliw alternatywnych, których magazynowanie nie wymaga opracowywania nowych technologii, a jedynie dostosowania stosowanych z powodzeniem od lat technik przechowywania gazu ziemnego. Z myślą o takim zastosowaniu, w Grupie Kapitałowej PGNiG już od 2020 roku trwają prace nad realizacją projektu badawczego związanego z magazynowaniem wodoru w kawernach solnych. Jest to kosztowny i długofalowy proces, który zakłada budowę kawern solnych do magazynowania zielonego wodoru, współpracujących z elektrolizerami zasilanymi z OZE oraz ogniwa paliwowe lub turbinę gazową zasilaną wodorem. Uruchomienie takich magazynów to perspektywa kilku lat – samo ługowanie kawerny trwa około dwóch lat.
Obecnie trwają prace nad projektem badawczej kawerny w Mogilnie, o objętości około 15 – 20 tys. m sześc. (Mogilno I – około 150 ton wodoru), dwóch kawern komercyjnych w Kosakowie o objętości około 200 tys. m sześc. każda (łącznie około 4 tys. ton wodoru) i dwóch kawern komercyjnych w Mogilnie, każda o projektowanej objętości około 300 tys. m sześc. (łącznie około 6 tys. ton wodoru) Wszystkie magazyny energii będą wyposażone w instalacje podziemne i powierzchniowe przeznaczone do produkcji zielonego wodoru i energii elektrycznej. Celem projektu jest zapewnienie bezpiecznego, efektywnego ekonomicznie, wielkoskalowego magazynowania wodoru dla zapewnienia rozwoju niestabilnych źródeł OZE i przejścia na gospodarkę zeroemisyjną. Oprócz standardowej funkcji tj. wyrównywania sezonowych nierówności pomiędzy szczytem zużycia w miesiącach zimowych i niższym wykorzystaniem gazu w okresie letnim, magazyny będą pełniły strategiczną rolę w procesie transformacji gospodarki na niskoemisyjną i zeroemisyjną do 2050 roku.
Magazyny w Mogilnie pozwolą zapewnić stabilność dostaw zeroemisyjnego nośnika energii dla Polski centralnej, a w Kosakowie dla Trójmiasta i całego województwa pomorskiego. Magazyn demonstracyjny Mogilno I powinien być gotowy w 2027 roku. Kolejne kawerny będą sukcesywnie uruchamiane w latach 2029-31. Obecnie najbardziej obiecujące wydają się być magazyny w nadmorskim Kosakowie. Po wypracowaniu konkretnych procedur i regulacji kawerny solne w rejonie wybrzeża Bałtyku zostaną udostępnione do wykorzystania komercyjnego, gdyż mogą być atrakcyjne dla operatorów morskich farm wiatrowych, którzy chcieliby w tej postaci magazynować zieloną energię. Ponadto wyprodukowany przy udziale morskiej energii wiatrowej i magazynowany na wybrzeżu wodór, może być cennym surowcem w procesie hydrokrakingu lub bezpośrednim paliwem dla pojazdów z ogniwami wodorowymi.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.