Orbitujące wokół Neptuna małe księżyce Naiad i Thalassa znajdują się w odległości około 1850 kilometrów od siebie. Nigdy jednak nie zbliżają się do siebie na taki dystans. Orbita Naiada jest bowiem przechylona i za każdym razem, gdy mija wolniej poruszającą się Thalassę, znajduje się w niej na odległość około 3 540 kilometrów.
Naukowcy, którzy badali ruch księżyców, mówią o swoistym „tańcu unikania”(z ang. „dance of avoidance”). W tej kosmicznej choreografii okrążenie lodowego giganta przez Naiad zajmuje siedem godzin, a przez Thalassę – 7,5 godziny „Obserwator siedzący na Thalassie zobaczyłby Naiada na orbicie, która zmienia się dziko w zygzakowaty wzór, mijając dwa razy z góry, a następnie dwa razy z dołu. Ten rytm góra, góra, dół, dół, powtarza się co każde cztery minięcia Thalassy” – relacjonuje NASA.
Marina Brozovic z podległego NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie, jedna z autorów artykułu, w którym opisano to zjawisko, przyznaje, że planety, księżyce i asteroidy wykonują liczne rodzaje "tańców". Z takim naukowcy zetknęli się jednak po raz pierwszy. Co go spowodowało? Badacze twierdzą, że stało się to, gdy pierwotny system satelitów Neptuna został zaburzony po tym, jak dysponujący olbrzymim polem grawitacyjnym lodowy gigant pochwycił swój ogromny księżyc – Trytona. Wtedy Naiad został wyrzucony na swoją mocno przechyloną orbitę. – Później, gdy orbita już się ustabilizowała, Naiad mógł rozpocząć swoje niezwykłe oddziaływanie z Thalassą – twierdzi Marina Brozovic.
Ruch księżyców pokazany został na filmie opublikowanym przez NASA.
Czytaj też:
NASA zmienia nazwę słynnej planetoidy. Poprzednia kojarzyła się z nazizmem
Neptun na zdjęciach NASA