KRS odniosła się do wniosku Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobry z kwietnia tego roku. Minister sprawiedliwości domagał się w nim stwierdzenia niekonstytucyjności ustawy z 2011 roku o Krajowej Radzie Sądownictwa. Ziobro zwracał uwagę zwłaszcza na procedurę wyboru członków Rady i ich kadencji. Miał zastrzeżenia do tego, że przedstawiciele Sejmu i Senatu odchodzą z KRS w momencie wygaśnięcia mandatu posła i senatora, natomiast sędziowie odbywają pełną kadencję. Minister sprawiedliwości nie zgadza się też z tym, że przy wyborze sędziów do Rady, częściej wybierani są ci z sądów wyższej instancji.
Krajowa Rada Sądownictwa rzecz jasna nie zgodziła się z zarzutami Ziobry. Jak podkreśla się w wydanym 6 czerwca stanowisku, prawo do kandydowania sędziego w skład Rady, jak i przewidziany prawem udział sędziów w wyborze członków KRS w drodze głosowania, nie jest „uprawnieniem„ przysługującym sędziemu, jako jednostce, ale ”kompetencją sędziego jako dzierżyciela władzy publicznej„. Tym samym nie ma mowy o dyskryminacji sędziów niższych instancji, a zasada wybierania przedstawicieli z sądów wyższych instancji stanowi racjonalne premiowanie doświadczenia osób z większym stażem.
Zdaniem Krajowej Rady Sądownictwa, obecne brzmienie przepisów regulujących bieg kadencji poszczególnych członków KRS „mieści się w granicach Konstytucji”, a „indywidualny charakter kadencji członków KRS pochodzących z wyboru sprzyja ponadto realizacji zasady pluralizmu w pracach KRS i w sposób optymalny koresponduje z trybem wyboru członków KRS”. Rada odrzuca także możliwość zbadania sprawy przez Trybunał Konstytucyjny, ponieważ w wyznaczonym do niej składzie zasiada 3 sędziów wybranych niezgodnie z konstytucją.