Jerzy Urban zmarł w poniedziałek 3 października, a informację o jego śmierci jako pierwszy podał „Tygodnik Nie”. O tym, jak bardzo kontrowersyjną był postacią, świadczyły przeróżne komentarze internautów: od pełnych szacunku dla jego inteligencji wspomnień, po wyzwiska i wypominanie mu komunistycznej przeszłości.
Kontrowersji nie uniknięto też podczas świeckiej uroczystości pogrzebowej. Urbana pochowano na Powązkach Wojskowych w Warszawie, co nie wszystkim przypadło do gustu. Ostatnie pożegnanie PRL-owskiego propagandzisty próbowały zakłócić osoby z transparentami, na których nazywano zmarłego „Goebbelsem” i „oprawcą”. Protestujący trzymali też portrety osób zamordowanych przez komunistyczne władze.
Na pogrzebie Urbana, który spoczął w rodzinnym grobowcu, nie zabrakło znanych osobistości. Pojawili się m.in. Aleksander Kwaśniewski, Adam Michnik, Katarzyna Grochola, Olga Lipińska, Marian Turski, Andrzej Rozenek, Piotr Gadzinowski czy Jan Hartman. Był prezydent wygłosił nawet kilka słów. Stwierdził, że Urban zmarły był człowiekiem „bardzo wrażliwym”. – Ten język, ten styl nie był jego stylem w życiu codziennym. Wydaje mi się, że ta forma, ta chęć prowokacji, była tarczą ochronną – podkreślał.
Kim był Jerzy Urban?
Jerzy Urban urodził się w 1933 roku w Łodzi. Wychowywał się w zasymilowanej żydowskiej rodzinie, która była związana ze środowiskiem łódzkich robotników. Jego ojciec Jan Urbach był przez wiele lat członkiem PPS.
W latach 1981-1989 Jerzy Urban sprawował funkcję rzecznika prasowego rządu. Wszedł w skład specjalnego zespołu utworzonego przez Biuro Polityczne KC PZPR, który miał za zadanie przygotować opinie oraz wnioski dotyczące podstawowych dziedzin działań propagandowych. Do głównych zadań grupy należało zwalczanie Solidarności. Jerzy Urban publikował felietony, w których m.in. oskarżał o. Maksymiliana Kolbe o anysemityzm a ks. Jerzego Popiełuszkę określał mianem Savonaroli komunizmu.
W kwietniu 1989 został powołany na ministra-członka Rady Ministrów, sprawował jednocześnie funkcję przewodniczącego Radiokomitetu. W tym samym roku bezskutecznie ubiegał się o mandat posła - zdobył 34 000 głosów, przegrywając z Andrzejem Łapickim popieranym przez Komitet Obywatelski przy Lechu Wałęsie. Rok później wstąpił do Socjaldemokracji RP, a następnie do Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Od 1992 roku Jerzy Urban sprawował funkcję redaktora naczelnego tygodnika „Nie”, którego był założycielem. Nie były to jego pierwsze kroki w dziennikarstwie. W 1957 roku był związany z tygodnikiem „Po prostu”, przez kilkanaście lat pisał również dla „Polityki”.
Czytaj też:
Szykuje się spór o pochówek Jerzego Urbana? MON wydał specjalny komunikatCzytaj też:
Mocny komentarz Morawieckiego po śmierci Urbana. „Jakby nigdy nie był obrzydliwym sługusem zbrodniczego reżimu”