Po co nam matura? „Osoby, które kończyły liceum na trójkach, błyszczą na studiach”

Przemysław Bociąga, „Wprost”: Mówimy „egzamin dojrzałości”, czyli po łacinie „matura”. A co tak naprawdę mierzy?

Jakub Górecki: Chyba jest to po prostu egzamin wstępny, który bada biegłość, z jaką posługujemy się terminologią przedmiotu. Cała edukacja profilowana jest pod maturę. Uczniowie technikum w zasadzie powinni skoncentrować się na przedmiotach technicznych, z których mają osobny egzamin, a jednak uczą się tyle samo co licealiści o Biblii księdza Wujka. Przedmiotów jest tam więcej i widać, że wyniki matur są niższe niż w liceach, ale trzeba też powiedzieć, że skończenie technikum jest trudniejsze właśnie przez egzaminy techniczne.

Matura nie jest tam aż tak istotna.

Tak, ale to napięcie występuje wszędzie. Spójrz: dziewiętnastowieczna szkoła dosłownie otwierała oczy na świat. To był inny świat. Jan Szczepanik, wynalazca m.in. kamizelki kuloodpornej, był na co dzień nauczycielem w gimnazjum. To był inny poziom. Dzisiaj młodzież ma nie najgorszy ogląd świata, a szkoła, mimo projektów i modułów wiedzy, wciąż tkwi w podziale na przedmioty i przekazywaniu ścisłej wiedzy w tych przedmiotach. Później okazuje się, że osoby, które kończyły liceum na trójkach, błyszczą na studiach, nie mówiąc już o sukcesie życiowym.

Robert Sternberg z Cornell Uniwersity powiedziałby, że posiadają wyższą inteligencję sprzyjającą sukcesowi życiowemu.

Liceum źle ich formatuje?

Nie do końca. W książce „The Smartest Kids in The World” Amanda Ripley śledzi losy trójki amerykańskich uczniów, którzy przenoszą się do krajów o wysokim poziomie edukacji: do Finlandii, Korei i Polski.

Polski!?

Właśnie. W wynikach PISA (międzynarodowe badanie umiejętności 15-latków prowadzone przez OECD – przyp. red.) polska młodzież zajmuje naprawdę wysokie miejsce.