W sprawie imigracji wyborcy w Polsce znaleźli się w pułapce, z której nie ma łatwego wyjścia. Bo jak liberał ma pogodzić potępianie obozu rządzącego za opór przeciwko przymusowym relokacjom z tym, co mówi Donald Tusk, nawołując do odzyskania kontroli nad granicami, szturmowanymi przez imigrantów z krajów muzułmańskich?
Jak czuje się wyborca konserwatywny, gdy dowiaduje się, że jego rząd, zamiast bronić Polski przed islamizacją równie mężnie jak Tusk, w istocie sprowadza do kraju dziesiątki tysięcy gastarbeiterów?
Pocieszające dla zdezorientowanych wyznawców zwalczających się zaciekle obozów jest jedynie to, że nie są to dylematy zarezerwowane wyłącznie dla naszego dusznego politycznego zaścianka. Twarde zderzenie z chaosem, szumnie nazywanym polityką migracyjną, to kolejny dowód przyspieszonego awansu Polski do średniej europejskiej.
A średnia wygląda właśnie tak, jak dziwaczne wygibasy rządu i opozycji w Polsce.
Europejska polityka migracyjna, z przymusowymi relokacjami w roli najnowszego remedium na jej rozliczne słabości to gorący kartofel, którym przerzucają się wszystkie europejskie rządy. Wielu z nim na rękę jest, że to właśnie rząd Polski postawił przeforsowany przez unijną większość pomysł na ostrzu noża, biorąc na siebie odium ksenofobicznego hamulcowego europejskiego postępu.
Pudrowanie trupa
Bardzo wygodnie jest sprowadzić cały problem do poziom tępego uporu środkowoeuropejskich konserwatystów przeciwko nieuchronnym procesom migracyjnym, z którymi musi mierzyć się cała Unia.
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.