W podzięce za Konstytucję 3 Maja mieli Polacy zbudować świątynię Świętej Bożej Opatrzności. Po 200 latach na Polach Wilanowskich został wmurowany kamień węgielny.
Uroczystości rozpoczęły się mszą w warszawskiej bazylice św. Krzyża. Uroczystej mszy świętej przewodniczył legat papieski kardynał Franciszek Macharski.
Papież w przesłaniu skierowanym do uczestników uroczystości, odczytanym przez legata papieskiego podkreślił, że Kościół w Polsce podejmując tę budowę pragnie zrealizować wotum, jakie w 1791 r. złożyli posłowie Sejmu Czteroletniego w podzięce za Konstytucję 3 Maja.
"Wiemy, jak wielkie nadzieje wiązano z tą ustawą rządową, słusznie upatrując w niej narzędzia odbudowy struktur politycznych i społecznych w Ojczyźnie po pierwszym rozbiorze Polski. Nie było dane Polakom wprowadzić jej w życie, a nadzieje zdawały się gasnąć wraz z cierpieniem, jakie niosły kolejne rozbiory, powstania i niewola" - napisał Jan Paweł II w przesłaniu.
Wyraził też nadzieję, że świątynia ta stanie się "symbolem patriotyzmu, który jest umiłowaniem Ojczyzny, ofiarnym oddaniem dla dobra wspólnego, bratnią jednością wszystkich jej mieszkańców, jak też dążeniem do pomnażania jej materialnego i duchowego dziedzictwa przez umiejętne czerpanie z dorobku innych narodów".
Poświęcenia kamienia węgielnego dokonał prymas Polski kardynał Józef Glemp. Podpisania aktu erekcyjnego pod budowę świątyni Opatrzności Bożej dokonali m.in.: legat papieski kardynał Franciszek Macharski, nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk, prymas Polski, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski bp Piotr Libera, prezydent, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, prezydent Warszawy Wojciech Kozak oraz 12 innych osób związanych z budową świątyni, w tym architekci świątyni Wojciech i Lech Szymborscy. Oni też dokonali aktu wmurowania kamienia.
Kamień węgielny, który został poświęcony przez papieża Jana Pawła II podczas ostatniej pielgrzymki do Polski w 1999 r. składa się z trzech części umieszczonych w specjalnej szkatule. Pierwsza część - to kamień węgielny z pierwszej budowy świątyni Opatrzności Bożej z 1792 r. Druga - pochodzi ze zniszczonej warszawskiej katedry Jana Chrzciciela, a trzecia - z jasnogórskiego klasztoru w Częstochowie.
Jak powiedział prymas, obecnie trwają poszukiwania kamienia węgielnego, który został położony pod budowę świątyni w latach 30. Był to głaz na którym - według tradycji - klęczał Tadeusz Kościuszko, kiedy modlił się przed bitwą pod Racławicami. Po wybuchu wojny kamień ten został zdeponowany w jednym z warszawskich kościołów. Jeśli się odnajdzie, zostanie dołączony od trzech pozostałych. zapewnił kardynał Glemp.
Urbanistyczną podstawą całego zespołu budynków składających się na kompleks świątyni Świętej Bożej Opatrzności są cztery drogi: Walki, Kultury, Cierpienia i Modlitwy. Zaczynają się one łukami- bramami przy wejściu na teren kościoła, zwieńczonymi figurami Mojżesza, Chrystusa Zmartwychwstałego, Matki Bożej i świętego Piotra. Następnie drogi przechodzą wzdłuż budynków hospicjum, Instytutu Odrodzenia i Instytutu Jednania, wyznaczając zarazem kształt Dziedzińców: Ojczyzny, Ludu Bożego, Życia i Kultury. Wierni będą wchodzili do kościoła monumentalnymi schodami.
Wokół świątyni staną trzy instytuty. Instytut Odrodzenia z amfiteatrem został zaprojektowany z myślą o spotkaniach młodzieży. W Instytucie Życia znajdą się instytucje charytatywne, hospicjum dla ok. 30 osób, stacja krwiodawstwa. Natomiast Instytut Jednania znajdzie się w budynku, którego frontowa fasada będzie kolumnadą.
Po raz pierwszy kamień węgielny pod świątynię Opatrzności został wmurowany 2 maja 1792 r. W wyniku przegranej wojny w obronie konstytucji i w konsekwencji trzeciego rozbioru Polski do wzniesienia świątyni nie doszło.
Druga próba podjęta w latach międzywojennych również nie została zrealizowana. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację budowy.
Obecna decyzja prymasa jest już trzecią próbą, by w stolicy niepodległej Polski stanęła świątynia Opatrzności Bożej jako wyraz wdzięczności narodu wobec Boga za dar wolności. Nie jest to jednak wyłącznie inicjatywa Kościoła katolickiego.
23 października 1998 r. Sejm podjął uchwałę, że wzniesienie świątyni Świętej Bożej Opatrzności będzie symbolem wdzięczności narodu za odzyskanie wolności 1989 r., 20 lat pontyfikatu Jana Pawła II oraz 2 tysiące lat chrześcijaństwa.
les, pap
Papież w przesłaniu skierowanym do uczestników uroczystości, odczytanym przez legata papieskiego podkreślił, że Kościół w Polsce podejmując tę budowę pragnie zrealizować wotum, jakie w 1791 r. złożyli posłowie Sejmu Czteroletniego w podzięce za Konstytucję 3 Maja.
"Wiemy, jak wielkie nadzieje wiązano z tą ustawą rządową, słusznie upatrując w niej narzędzia odbudowy struktur politycznych i społecznych w Ojczyźnie po pierwszym rozbiorze Polski. Nie było dane Polakom wprowadzić jej w życie, a nadzieje zdawały się gasnąć wraz z cierpieniem, jakie niosły kolejne rozbiory, powstania i niewola" - napisał Jan Paweł II w przesłaniu.
Wyraził też nadzieję, że świątynia ta stanie się "symbolem patriotyzmu, który jest umiłowaniem Ojczyzny, ofiarnym oddaniem dla dobra wspólnego, bratnią jednością wszystkich jej mieszkańców, jak też dążeniem do pomnażania jej materialnego i duchowego dziedzictwa przez umiejętne czerpanie z dorobku innych narodów".
Poświęcenia kamienia węgielnego dokonał prymas Polski kardynał Józef Glemp. Podpisania aktu erekcyjnego pod budowę świątyni Opatrzności Bożej dokonali m.in.: legat papieski kardynał Franciszek Macharski, nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk, prymas Polski, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski bp Piotr Libera, prezydent, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, prezydent Warszawy Wojciech Kozak oraz 12 innych osób związanych z budową świątyni, w tym architekci świątyni Wojciech i Lech Szymborscy. Oni też dokonali aktu wmurowania kamienia.
Kamień węgielny, który został poświęcony przez papieża Jana Pawła II podczas ostatniej pielgrzymki do Polski w 1999 r. składa się z trzech części umieszczonych w specjalnej szkatule. Pierwsza część - to kamień węgielny z pierwszej budowy świątyni Opatrzności Bożej z 1792 r. Druga - pochodzi ze zniszczonej warszawskiej katedry Jana Chrzciciela, a trzecia - z jasnogórskiego klasztoru w Częstochowie.
Jak powiedział prymas, obecnie trwają poszukiwania kamienia węgielnego, który został położony pod budowę świątyni w latach 30. Był to głaz na którym - według tradycji - klęczał Tadeusz Kościuszko, kiedy modlił się przed bitwą pod Racławicami. Po wybuchu wojny kamień ten został zdeponowany w jednym z warszawskich kościołów. Jeśli się odnajdzie, zostanie dołączony od trzech pozostałych. zapewnił kardynał Glemp.
Urbanistyczną podstawą całego zespołu budynków składających się na kompleks świątyni Świętej Bożej Opatrzności są cztery drogi: Walki, Kultury, Cierpienia i Modlitwy. Zaczynają się one łukami- bramami przy wejściu na teren kościoła, zwieńczonymi figurami Mojżesza, Chrystusa Zmartwychwstałego, Matki Bożej i świętego Piotra. Następnie drogi przechodzą wzdłuż budynków hospicjum, Instytutu Odrodzenia i Instytutu Jednania, wyznaczając zarazem kształt Dziedzińców: Ojczyzny, Ludu Bożego, Życia i Kultury. Wierni będą wchodzili do kościoła monumentalnymi schodami.
Wokół świątyni staną trzy instytuty. Instytut Odrodzenia z amfiteatrem został zaprojektowany z myślą o spotkaniach młodzieży. W Instytucie Życia znajdą się instytucje charytatywne, hospicjum dla ok. 30 osób, stacja krwiodawstwa. Natomiast Instytut Jednania znajdzie się w budynku, którego frontowa fasada będzie kolumnadą.
Po raz pierwszy kamień węgielny pod świątynię Opatrzności został wmurowany 2 maja 1792 r. W wyniku przegranej wojny w obronie konstytucji i w konsekwencji trzeciego rozbioru Polski do wzniesienia świątyni nie doszło.
Druga próba podjęta w latach międzywojennych również nie została zrealizowana. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację budowy.
Obecna decyzja prymasa jest już trzecią próbą, by w stolicy niepodległej Polski stanęła świątynia Opatrzności Bożej jako wyraz wdzięczności narodu wobec Boga za dar wolności. Nie jest to jednak wyłącznie inicjatywa Kościoła katolickiego.
23 października 1998 r. Sejm podjął uchwałę, że wzniesienie świątyni Świętej Bożej Opatrzności będzie symbolem wdzięczności narodu za odzyskanie wolności 1989 r., 20 lat pontyfikatu Jana Pawła II oraz 2 tysiące lat chrześcijaństwa.
les, pap