Prof. Andrzej Zoll uważa też, że abonament jest w istocie daniną publiczną i charakteryzuje się cechami właściwymi dla podatków. Ustawa o radiofonii i telewizji nie spełnia tymczasem - zaznacza - konstytucyjnych wymogów nakładania takiej daniny.
Zgodnie z ustawą, opłaty abonamentowe pobierane są nie za samo posiadanie odbiornika telewizyjnego lub radiowego, czy też możliwość odbioru określonych programów, ale za używanie odbiorników. Jak zauważa Zoll, ustawa wprowadza więc domniemanie, że każdy, kto posiada odbiornik używa go. Za niezarejestrowanie odbiornika grozi administracyjna kara w wysokości stanowiącej trzydziestokrotność miesięcznej opłaty abonamentowej.
Wpływy z abonamentu trafiają do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, a ta dzieli te pieniądze między publiczne radio i telewizję. To Rada określa też co roku w drodze rozporządzenia wysokość opłat abonamentowych, a także ustala, kto ma prawo do zniżek lub zwolnienia z opłaty.
les, pap