W 1974 roku literacką Nagrodę Nobla przyznano wspólnie dwóm szwedzkim pisarzom i jednocześnie członkom Akademii. Eyvnid Johnson i Harry Martinson po raz czwarty i ostatni podzielili między siebie prestiżowe wyróżnienie. Z okazji 50. rocznicy odtajniono dokumenty związane z tym rokiem. Na krótkiej liście do wygranej znalazło się wiele osób, które zostały później docenione: Eugenio Montale (w 1975 r.), Saul Bellow (w 1976 r.), Nadine Gordimer (w 1991 r.) czy Doris Lessing (w 2007 r.).
W 1974 r. większość Komitetu Noblowskiego wskazywała właśnie, że Nobla powinni wspólnie otrzymać Johnson i Martinson. Potem wskazywano wspólnie Gordimer i Lessing, następnie samodzielnie Bellowa lub razem z Normanem Mailerem i dalej Montale. Za Gordimer i Lessing optował m.in. Artur Lundkvist, który stwierdził, że „członkowie Akademii nie powinni być brani pod uwagę przy przyznawaniu nagrody”.
Ujawniono również, że 50 lat temu nominowano inne osoby, które później zdobyły Nobla. Lista jest długa i znaleźli się na niej Vicente Aleixandre (zwycięzca z 1977 r.), Isaac Singer (1978 r.), Odysseas Elytis (1979 r.), Czesław Miłosz (1980 r.), Elias Canetti (1981 r.), William Golding (1983 r.), Jaroslav Seifert (1984 r.), Claude Simon (1985 r.), Camilo Jose Cela (1989 r.), Octavio Paz (1990 r.), Kenzaburo Oe (1994 r.), Gunter Grass (1999 r.), V.S. Naipaul (2001 r.) i Harold Pinter (2005 r.)
Wiadomo także, kto otrzymał nominację ze strony Szwedzkiej Akademii Filmowej. Na liście wśród 102 osób znalazł się Tadeusz Różewicz, którego wskazał przewodniczący szwedzkiego PEN Clubu Per Waestberg i profesor slawistyki na Uniwersytecie w Uppsali Józef Trypućko. Jednocześnie Miłosz znalazł się w 1974 r. na liście osób, które po raz pierwszy otrzymały nominację, co oznacza, że Różewicz wcześniej znalazł się w szerokiej liście do Nobla.
Czytaj też:
Nadszedł styczeń – czyli co poczytać w Nowym Roku? Podsumowanie ebooków, po które warto sięgnąćCzytaj też:
Trzeba wybrać nowego ministra nauki. Ruszyła giełda nazwisk