Według kuratorki wrocławskiej wystawy dr Barbary Banaś wcześniejsze ekspozycje poświęcone polskiej ceramice użytkowej z tamtego okresu skupiały się niemal wyłącznie na pokazywaniu dzieł projektantów pracujących dla Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie. - Marginalizowano lub wręcz całkowicie pomijano udział w tworzeniu odwilżowego wzornictwa porcelany plastyków zatrudnionych w Ośrodkach Wzorcujących poszczególnych zakładów - stwierdziła kuratorka. Wrocławska wystawa pokazuje polską ceramikę użytkowa w szerszym zakresie, ponieważ będzie można zobaczyć wyroby fabryk w Wałbrzychu, Jaworzynie Śląskiej, Chodzieży, Ćmielowie, Bogucicach, Pruszkowie, Tułowicach, Włocławku czy prywatnej katowickiej wytwórni Steatyt.
Pierwsze elementy stylu New Look, którego polskim przykładem może być ceramika użytkowa z lat 50-tych i 60-tych, pojawiły się na świecie jeszcze przed II wojną światową. Po raz pierwszy tej nazwy użyto w 1947 r. podczas promocji debiutanckiej kolekcji Christiana Diora. Nowy styl w sztuce użytkowej i designie charakteryzował się asymetryczną, biomorficzną formą, mocnym kolorem, drobnym deseniem. Do Polski nowe tendencje dotarły na krótko przed 1956 r. Istotną rolę w propagowaniu nowego stylu w sztuce użytkowej odegrał Instytut Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie, założony przez Wandę Telakowską.
Polski New Look to przede wszystkim specyficzne formy dekoracji. Z braku możliwości technicznych stosowano proste wzory i techniki, które pozwalały jednak na uzyskiwanie oryginalnych efektów. Nowoczesne, abstrakcyjne wzory, którymi ozdabiano przedmioty nazywano "pikasami" (od nazwiska Picassa).
PAP, arb