W ramach Event Horizont Telescope liczne obserwatoria rozsiane po całym świecie (m.in. Chile, Hawaje, biegun południowy) utworzą jeden potężny teleskop. W kampanii obserwacyjnej uczestniczył będzie też 30-metrowy teleskop IRAM, znajdujący się w Europie. Pomiary zaplanowano na okres od 4 do 14 kwietnia.
W ramach programu nastąpi weryfikacja niektórych założeń ogólnej teorii względności. Według OTW horyzont czarnej dziury rzuca okrągły "cień" na otaczającą czarną dziurę plazmę. Naukowcy mają nadzieję, że uda się im sfotografować ten "cień" i wyznaczyć masę czarnej dziury. Docelowo program ma także pozwolić nam na lepsze zrozumienie procesu akrecji materii wokół czarnej dziury oraz procesu powstawania i kolimacji dżetów powstających wokół niej.
Czarna dziura to obszar czasoprzestrzeni, którego z uwagi na wpływ grawitacji, nic nie może opuścić. Nazywa się ją czarną, ponieważ pochłania całkowicie światło trafiające w horyzont, nie odbijając niczego. Jako pierwsi istnienie obiektów o polu grawitacyjnym niepozwalającym na ucieczkę światła rozważali w XVIII wieku John Michell i Pierre Simon de Laplace. Dopiero w latach 60. XX wieku prace teoretyczne wykazały, że istnienie czarnych dziur jest logiczną konsekwencją obowiązywania ogólnej teorii względności.
W lipcu 2004 odkryto gigantyczną czarną dziurę, Q0906+6930, w centrum odległej galaktyki w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy (Ursa Maior), natomiast w listopadzie 2004 doniesiono o odkryciu pierwszej czarnej dziury o średniej masie w centrum naszej Galaktyki, trzy lata świetlne od radioźródła Sagittarius A. Sagittarius A jest prawdopodobnie supermasywną czarną dziurą znajdującą się w centrum Drogi Mlecznej. Fizycy czasami mają zastrzeżenia co do tego, czy istnienie czarnych dziur jest udowodnione. Astronomowie mają mniej wątpliwości, ponieważ tylko czarne dziury mogą wyjaśnić obserwowane własności.