Zespół inżynierów i geologów przedstawił nową teorię — hydrauliczne urządzenie podnoszące, które miałoby unosić ciężkie kamienie przez środek najstarszej piramidy w Egipcie, wykorzystując do tego celu zgromadzoną wodę.
Starożytni Egipcjanie zbudowali piramidę schodkową dla faraona Dżesera w XXVII wieku p.n.e. Była to najwyższa budowla w tamtym czasie. Miała około 62 metrów wysokości. Jednak jak dokładnie udało się wznieść taki monument, z mnóstwem kamieni, ważących po 300 kilogramów jeden? To pozostaje tajemnicą od wieków.
Pierwsza piramida była wyjątkowa. Naukowcy z nową teorią
„Wiele szczegółowych publikacji omawia procedury budowy piramid i dostarcza namacalnych elementów, ale zwykle koncentrują się one na nowszych, lepiej udokumentowanych i mniejszych piramidach ze Średniego i Nowego Państwa (1980–1075 p.n.e.)” – powiedział główny autor badania, dr Xavier Landreau, dyrektor generalny Paleotechnic, prywatnego instytutu badawczego w Paryżu, który bada starożytne technologie. Wyniki badania opublikowano w czasopiśmie PLOS One.
„Zastosowane techniki mogą obejmować rampy, dźwigi, wciągarki, podnośniki kolankowe, obrotnice lub kombinację tych metod” – dodał w e-mailu. „Ale co z piramidami Starego Państwa (2675–2130 p.n.e.), które są znacznie większe? Podczas gdy siła ludzka i rampy mogą być jedyną siłą dla małych konstrukcji, inne techniki mogły być stosowane w przypadku dużych piramid”.
Złożony system uzdatniania wody wykorzystujący lokalne zasoby umożliwiłby działanie windy napędzanej wodą w wewnętrznym pionowym szybie budowli. Chociaż teoria ta jest „genialnym rozwiązaniem”, niektórzy egiptolodzy nie są przekonani o jej słuszności.
Pustynia Egiptu była kiedyś sawanną. Starożytne zmiany klimatyczne
Analizując dostępne dane, w tym paleoklimatologię i dane archeologiczne, zespół badawczy zasugerował, że woda ze starożytnych strumieni płynęła z zachodniej części płaskowyżu Sakkara do systemu głębokowodnych rowów i tuneli otaczających Piramidę Schodkową. I to miało być kluczem do sukcesu wodnej windy.
Zgodnie z tą teorią, woda płynęła również do Gisr el-Mudir — prostokątnej wapiennej budowli o wymiarach 650 na 350 metrów — która pełniłaby funkcję zapory przeciwpowodziowej.
Teoretyczny system uzdatniania wody nie tylko umożliwiłby kontrolę wody podczas powodzi, ale także „zapewniłby odpowiednią jakość i ilość wody zarówno do celów konsumpcyjnych i nawadniających, jak i do transportu lub budowy" – powiedział współautor badania dr Guillaume Piton, naukowiec z francuskiego Narodowego Instytutu Badawczego ds. Rolnictwa, Żywności i Środowiska.
Autorzy odnieśli się tym samym do kilku wcześniejszych badań, które wykazały, że niegdyś deszcz na Saharze padał znacznie częściej niż dziś. Krajobraz przypominał sawannę, która mogłaby być siedliskiem większej ilości roślin niż suche warunki pustynne. – Dość powszechnie uważa się, że w okresie Starego Państwa było bardziej deszczowo, zwłaszcza na początku jego istnienia, gdy budowano Piramidę Schodkową – mówiła dla CNN dr Judith Bunbury, geoarcheolog z University of Cambridge w Londynie. Tropy prowadzą także do rzeki Nil.
To nie pierwszy raz, kiedy Nil jest brany pod uwagę pod kątem roli, jaką mógł odegrać w budowie piramid. Badanie opublikowane w maju wykazało wyschniętą odnogę potężnej rzeki i wysunęło teorię, że strumień prawdopodobnie był używany do transportu masywnych bloków wapiennych na place budowy wielu piramid.
Czytaj też:
Nie rezonans czy tomografia, ale pies lub pszczoła. Które zwierzęta wyczuwają choroby u człowieka?Czytaj też:
Widok tego zwierzęcia może wywołać kołatanie serca. „To nasz rodzimy »boa dusiciel«”