Nicola Sturgeon ogłosiła swoją rezygnację na konferencji prasowej zwołanej na godz. 11 w swojej siedzibie Bute House w Edynburgu. Pierwsza minister Szkocji oświadczyła, że nadszedł czas „dla niej, dla jej partii i dla jej kraju” i poinformowała, że poleciła swojemu ugrupowaniu rozpocząć proces wyboru nowego lidera.
Nicola Sturgeon podała się do dymisji
Sturgeon powiedziała, że pełnienie tej funkcji było „najlepszą pracą na świecie” i „przywilejem ponad miarę”. Podkreśliła też, że jest „dumna” z tego, że jest pierwszą kobietą w historii na tym stanowisku i osobą najdłużej sprawującą funkcję pierwszej minister.
Strugeon podkreśliła, że decyzja o rezygnacji była trudna i przekonywała, że nie jest związana z tym, co w ostatnim czasie działo się w szkockiej polityce.
„The Guardian” zwraca uwagę, że rezygnacja Sturgeon jest zaskoczeniem, bo wielokrotnie powtarzała dziennikarzom, że nie planuje odejść i zamierza poprowadzić partię do następnych wyborów. Z kolei źródło zbliżone do Sturgeon powiedziało BBC, że polityczka ma „już dość”.
Zawirowania w szkockiej polityce
„The Daily Mail” wskazuje, że dymisja pierwszej minister zbiega się w czasie z toczącą się w Szkocji burzliwą dyskusją dotyczącą więźniów transpłciowych i spadkiem poparcia dla niepodległości Szkocji. Po orzeczeniu Sądu Najwyższego, który stwierdził, że nie można przeprowadzić kolejnego referendum w sprawie niepodległości bez zgody brytyjskiego rządu, Sturgeon zapowiedziała, że następne wybory będą „de facto” referendum w tej sprawie.
Pomysł spotkał się jednak z krytyką niektórych członków Szkockiej Partii Narodowej, a ostatnie sondaże wskazują, że nie ma on silnego poparcia społecznego. Ponad dwie trzecie respondentów zgodziło się, że wyborcy głosowali na partie z różnych powodów i nie można tego interpretować jako poparcie dla niepodległości.
Kim jest Nicola Sturgeon?
53-letnia Nicola Sturgeon wstąpiła do Szkockiej Partii Narodowej w 1986 roku. W 1992 i 1997 roku bezskutecznie startowała w wyborach do Parlamentu Szkockiego. Mandat udało jej się wywalczyć dopiero w 1999 roku. Pięć lat później, w 2004 roku, została wiceprzewodniczącą swojego ugrupowania. Na czele partii stanęła w 2014 r.
W tym samym roku, w listopadzie, Sturgeon została pierwszą minister Szkocji. Objęła wówczas stanowisko po porażce zwolenników niepodległości w referendum niepodległościowym i dymisji Alexa Salmonda.
Pięciokrotnie na przestrzeni lat uzyskała tytuł Szkockiej Polityk Roku. Z kolei w 2016 roku znalazła się na liście 100 najpotężniejszych kobiet na świecie, zdobywając 50. miejsce i drugie w Wielkiej Brytanii. Z kolei w 2018 r. awansowała w tym rankingu 45. na świecie.
Czytaj też:
Król Karol III do prezydenta Ukrainy: Wszyscy martwiliśmy się o CiebieCzytaj też:
Przełomowa decyzja Wielkiej Brytanii. Chodzi o wsparcie dla Ukrainy