Pod koniec grudnia Państwowa Komisja Wyborcza odrzuciła sprawozdanie finansowe Polski 2050 za 2021 rok. Podejrzenia wzbudził fakt, że partia wpisana do ewidencji w marcu 2021 roku, nie wykazała żadnych wpłat, darowizn, przyjętych wartości niepieniężnych oraz wydatków. Wyglądało to tak, jakby nie prowadziła żadnej działalności, choć organizowała wtedy wiele wydarzeń politycznych na czele z pierwszym kongresem ruchu Polska 2050.
Partia Szymona Hołowni złożyła skargę na decyzję PKW do Sądu Najwyższego 9 stycznia. Wiceprzewodniczący PL2050 Michał Kobosko przekonywał, że „nie mają nic do ukrycia” i „działają transparentnie i zgodnie z prawem”. – Prawo i Sprawiedliwość wykorzystuje uchwałę PKW do uderzania w naszą partię, bo się nas boi – stwierdził polityk.
Sąd Najwyższy odrzucił skargę Polski 2050
Skargę rozpoznało siedmiu sędziów w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych. Do decyzji złożone zostały dwa zdania odrębne.
Sąd Najwyższy wskazał w komunikacie, że „wyłączną przyczyną odrzucenia przez Państwową Komisję Wyborczą sprawozdania partii politycznej Polska 2050 Szymona Hołowni o źródłach pozyskiwania środków finansowych, w tym o kredytach bankowych i warunkach ich uzyskiwania oraz wydatkach poniesionych ze środków Funduszu Wyborczego w 2021 r., było przyjęcie przez Partię korzyści majątkowych o charakterze niepieniężnym od nieuprawnionych podmiotów (innych niż osoby fizyczne)”.
Podkreślił też, przepis jest „jednoznaczny i ma kategoryczny charakter, nie pozostawiając Państwowej Komisji Wyborczej żadnego marginesu uznania” i dodał, że „w przypadku stwierdzenia wskazanego naruszenia ustawy Państwowa Komisja Wyborcza ma obowiązek odrzucić sprawozdanie”.
Sędziowie zmiażdżyli argumentację Hołowni
Sędziów nie przekonały tłumaczenia Polski 2050. „Sąd Najwyższy podkreślił, że dla możliwości przyjęcia korzyści majątkowych o charakterze niepieniężnym od nieuprawnionych podmiotów całkowicie irrelewantna pozostaje okoliczność posiadania przez partię polityczną rachunku bankowego. Nie istnieje bowiem ani logiczny, ani faktyczny związek, który uzależniałby przyjęcie wartości niepieniężnych od otwarcia rachunku bankowego” – uzasadnili swoją decyzję.
Wskazali też, że podejmowanie przez Polska 2050 „działań mających na celu otwarcie rachunku bankowego, po tym, gdy otrzymała od jednego z nich odmowę, nie zostało w żaden sposób uprawdopodobnione” i „partia nie wskazała, do jakich banków zwróciła się o otwarcie rachunków bankowych, a tym bardziej nie przedstawiła ich stanowisk”.
Zasada jawności finansowania partii kluczowa w państwie demokratycznym
Sąd Najwyższy podkreślił też w komunikacie, że „jawność finansowania polityki bezpośrednio przekłada się na realizację standardów demokratycznego państwa prawnego, w szczególności wolności i transparentności działań politycznych, a także posługiwania się przez partie polityczne wyłącznie demokratycznymi metodami wpływania na kształtowanie polityki państwa lub sprawowanie władzy publicznej”.
W konsekwencji – jak wyjaśniono – „umożliwia to walkę z korupcją polityczną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla wartości, na których wzniesione zostało i których ochronie służyć ma demokratyczne państwo prawa”.
Dla partii, które otrzymują środki z budżetu państwa, odrzucenie sprawozdania finansowego wiąże się z ich utratą. Polska 2050 nie otrzymuje jednak subwencji, więc nie straci funduszy, jednak decyzja PKW ma znaczenie symboliczne.
Czytaj też:
Najnowszy sondaż. Kiedy Hołownia zbiera więcej mandatów?Czytaj też:
Przyszłość partii Hołowni nie rysuje się optymistycznie. „To jest najbardziej realny scenariusz”