Ustawa przewiduje pomoc dla osób, którym nie udało się znaleźć pracy, jednak tego typu zasiłek można otrzymać maksymalnie przez okres jednego miesiąca. Uprawnienia do pobierania świadczeń mają zachować wszyscy obcokrajowcy z państw Unii Europejskiej, którzy przez okres co najmniej sześciu miesięcy pracowali w Niemczech i opłacali wszystkie składki na ubezpieczenie.
Zdaniem minister pracy i spraw socjalnych Andrei Nahles, zmiany powinny obejmować także system wypłacania wynagrodzeń. Zgodnie z obecnym prawem, każda osoba, która pracuje w Niemczech, ma prawo do otrzymania godziwego wynagrodzenia bez względu na rodzaj umowy, którą zawarła z pracodawcą. Minister pracy zwraca uwagę na to, że każda osoba, która przyjedzie do Niemiec pracować, będzie mogła mieć stworzoną taką szansę, natomiast nie będzie zgody na wykorzystywanie niemieckiego systemu świadczeń socjalnych.
Pomysłu Andrei Nahles, minister pracy i spraw socjalnych nie spodobał się wszystkim deputowanym. Wolfgang Strengmann-Kuhl z Partii Zielonych stwierdził podczas debaty w Bundestagu, że oraz prostytucji. W opinii deputowanego zdesperowani cudzoziemcy pozbawieni środków do życia będą szukali nielegalnych źródeł zdobycia środków finansowych.
Według danych Centralnego Rejestru Cudzoziemców, . Jest to największa, oprócz Turków, grupa obcokrajowców, która zamieszkuje Niemcy. . Statystyki wskazują, że korzysta z niej niemal 92 tysiące obywateli naszego kraju. Dla porównania, z pomocy Niemców korzysta 71 tysięcy Włochów, 70 tysięcy Bułgarów, także około 50 tysięcy Rumunów i Greków. To właśnie te osoby mogą najwięcej stracić na ograniczeniu luki prawnej, która stwarza pole do nadużyć, a co za tym idzie do życia na koszt niemieckiego systemu socjalnego.