Oto „ptak terroru". Mordował ofiary, przebijając je dziobem. Niezwykłe odkrycie

Oto „ptak terroru". Mordował ofiary, przebijając je dziobem. Niezwykłe odkrycie

Phorusrhacidae
Phorusrhacidae Źródło: Wikimedia Commons
Mógł ważyć nawet 150 kg i mieć 2,5 metra wysokości. Naukowcy odkryli prawdopodobnie nowy gatunek ptaka Phorusrhacidae, jednego z największych drapieżników Ameryki Południowej ery prehistorycznej.

Odkrycie skamieniałości ptaka Phorusrhacidae, znanego również jako „terror bird” (z ang. ptak terroru – przyp. red.), wywołało niemałe poruszenie w świecie paleontologii. Skamieniałość, odnaleziona w pustynnych rejonach Kolumbii, ujawniła, że ten gatunek był jednym z dominujących drapieżników na kontynencie południowoamerykańskim.

Odkryto kość prehistorycznego ptaka Phorusrhacidae

Obraz ptaka odwzorowano na podstawie fragmentu kości piszczelowej, który został odkryty około 20 lat temu na pustyni Tatacoa w Kolumbii. Przez dwie dekady naukowcy nie byli pewni, do jakiego zwierzęcia tak naprawdę należała odnaleziona kość. Jednak w 2023 roku nastąpił przełom.

Dzięki wykorzystaniu nowoczesnych technologii badawczych, takich jak trójwymiarowe modelowanie z użyciem przenośnego skanera, naukowcy byli w stanie dokładnie odtworzyć kształt oraz strukturę kości, co pozwoliło na dokonanie nowych, zaskakujących ustaleń.

Naukowcy potwierdzili, że skamielina należy do Phorusrhacidae, jednego z gigantycznych tzw. „terror birds”, czyli ogromnych, drapieżnych i mięsożernych ptaków, które żyły w okresie prehistorycznym.

Czym były ptaki terroru?

Phorusrhacidae, powszechnie nazywane „ptakami terroru”, były rodzajem mięsożernych, nielotnych ptaków, które dominowały w ekosystemach Ameryki Południowej przez miliony lat. Zwierzęta te żyły w tropikalnych lasach i na pustyniach, mogły przy tym osiągać masę nawet do 150 kilogramów i wzrost ponad 2,5 metra, co czyniło je jednymi z największych lądowych drapieżników swojej epoki.

Te wyjątkowe stworzenia żyły w szczytowych momentach ery kenozoicznej – od 66 milionów lat aż do około 1,8 miliona lat temu. Ich smukłe ciała i przystosowane do biegania kończyny pozwalały im na szybkie poruszanie się po lądzie, a ich potężne dzioby stanowiły śmiertelne narzędzie do polowań.

Jak wyjaśnia profesor Siobhán Cooke z Johns Hopkins University School of Medicine, „Ptaki terroru żyły na ziemi i żywiły się głównie innymi zwierzętami”. Wyniki analizy wskazują, że dzięki specyficznym przystosowaniom czaszki ptaki te mogły atakować swoje ofiary z ogromną siłą, przebijając ich ciała potężnym dziobem.

Najnowsze odkrycie. Ptak większy od innych

Skamieniałość ptaka, którą odnaleziono w Kolumbii, została opisana w pracy badawczej opublikowanej w czasopiśmie „Papers in Palaeontology”. To pierwszy znany opis dużego przedstawiciela Phorusrhacidae, który datuje się na okres środkowego miocenu, czyli około 12 milionów lat temu.

Fragment kości, pomimo swojego niekompletnego stanu, dostarcza kluczowych informacji na temat wielkości tego drapieżnika – naukowcy szacują, że ptak był o 5 do 20 procent większy od innych, wcześniej znanych przedstawicieli Phorusrhacidae.

Co więcej, analiza szczątków wykazała również obecność śladów zębów, które prawdopodobnie należały do wymarłego gatunku krokodyla – Urussaurus, który dorastał nawet do 30 stóp długości.

Czy mamy do czynienia z nowym gatunkiem?

Naukowcy uważają, że istnieje możliwość, iż odnaleziony okaz może reprezentować nowy gatunek w grupie Phorusrhacidae, jednak ograniczony materiał dowodowy sprawia, że trudno jest to jednoznacznie potwierdzić.

To odkrycie ma istotne znaczenie, gdyż jest to najdalej wysunięty na północ dowód na istnienie ptaków terroru w Ameryce Południowej. Dotychczas większość znanych skamieniałości Phorusrhacidae pochodziła z południowych rejonów kontynentu, dlatego odnalezienie szczątków w Kolumbii sugeruje, że zasięg występowania tych drapieżników był znacznie szerszy, niż wcześniej sądzono.

Przyszłość badań

Nowe technologie, takie jak skanowanie 3D i modelowanie cyfrowe, otwierają przed naukowcami możliwość dalszej analizy pozostałych skamieniałości, które mogą znajdować się w niedostępnych dotąd rejonach. Dalsze badania pozwolą na lepsze zrozumienie ekologii oraz sposobu życia tych prehistorycznych gigantów, rzucając nowe światło na ich rolę w dawnych ekosystemach Ameryki Południowej.

Czytaj też:
Oto dowód na istnienie Arki Noego? Wszystko zapisane na 3000-letniej tablicy

Czytaj też:
„Obcy sygnał” z Marsa zdekodowany. Dokonali tego ojciec i córka