W 2004 roku Tymoszenko zrezygnowała z kandydowania w wyborach prezydenckich, popierając w nich Juszczenkę jako głównego kandydata opozycji. Zachęcała do głosowania na niego podczas pomarańczowej rewolucji, w zamian za co otrzymała tekę premiera. Gdy na jesieni 2005 roku Juszczenko zwolnił ją z piastowanego stanowiska, Tymoszenko stała się jego przeciwniczką. Ówczesny prezydent także nie szczędził jej krytyki.
Zdaniem komentatorów właśnie ten permanentny konflikt doprowadził do objęcia prezydentury przez Janukowycza. Tymoszenko przegrała z nim drugą turę wyborów prezydenckich w lutym, a Juszczenko, który ubiegał się w nich o reelekcję, w pierwszej turze w styczniu otrzymał niecałe 6 proc. poparcia. Obecnie Tymoszenko stoi na czele bloku politycznego noszącego jej imię, który jest największym ugrupowaniem opozycyjnym w parlamencie Ukrainy.
PAP, arb