Uchwalenie aktu konstytucyjnego, który opracowano w trakcie trwających dziewięć miesięcy trudnych negocjacji, było warunkiem przyjęcia Serbii i Czarnogóry do Rady Europy. Ciągłe opóźnienia w przyjęciu dokumentu spowodowały już, że Rada w listopadzie odłożyła decyzję w tej sprawie.
Zatwierdzenie aktu konstytucyjnego przez parlament jugosłowiański jest ostatnim etapem realizacji porozumienia, zawartego 14 marca ubiegłego roku w Belgradzie pod naciskiem Unii Europejskiej. Przewidywało ono utworzenie, w miejsce dotychczasowej federacji, luźnego związku państw, w którym Serbia i Czarnogóra będą się cieszyć szeroką autonomią, a po trzech latach będą miały prawo przeprowadzić referendum niepodległościowe.
Do głównych zadań nowej, wspólnej administracji należeć będzie obronność i polityka zagraniczna. Instytucje państwowe starej Jugosławii będą jednak funkcjonować do czasu ukonstytuowania się organów władzy nowego państwa - parlamentu, prezydenta i rady ministrów, które mają zostać wybrane w najbliższych tygodniach.
Stolicą nowego państwa - Serbii i Czarnogóry - pozostanie Belgrad, ale część wspólnych instytucji znajdzie się w czarnogórskiej Podgoricy.
Kolejny rozpad Jugosławii spotkał się z mieszanym przyjęciem wśród serbskich deputowanych.
"W interesie Serbii i Czarnogóry leży pozostanie razem" - powiedział wicepremier Serbii, Miodrag Isakov.
"To, co robicie tutaj, to przewrót" - twierdził z kolei przywódca ultranacjonalistycznej Serbskiej Partii Radykalnej, Vojislav Szeszelj. "Grzebiecie dzisiaj Jugosławię" - wtórował mu Aleksander Simić z Socjalistycznej Partii Serbii Slobodana Miloszevicia.
Jednak Dragisza Peszić, odchodzący premier Jugosławii, opowiedział się za nowym państwem, jako "korzystnym zarówno dla Serbii, jak i Czarnogóry, kładącym kres dezintegracji w regionie".
Serbia była jedną z sześciu części składowych komunistycznej Jugosławii, którą od czasów powojennych do 1991 roku tworzyły oprócz niej Czarnogóra, Chorwacja, Słowenia, Bośnia i Hercegowina oraz Macedonia. Po rozpadzie Jugosławii Serbowie opowiedzieli się za pozostaniem razem z Czarnogórą w federacji. Jednak stosunki między obydwiema republikami nie układały się dobrze, a w Czarnogórze narastały tendencje separatystyczne.
em, pap