2. Demokratyczna Partia Kurdystanu; lider: Massud Balzani; siedziba - Abril, obecna w północnej części irackiego Kurdystanu
3. cztery partie asyryjskie i dwie partie turkmeńskie; działają w Londynie i pojedynczych miejscowościach Kurdystanu irackiego, reprezentują mniejszości etniczne, zamieszkujące w irackim Kurdystanie
4. Związek Plemion Irackich; 19 liderów, wszyscy przebywają poza Irakiem, reprezentują 150 różnych plemion
5. Islamska Najwyższa Rada Rewolucji Islamskiej; lider: Mohammed Bakir al-Hakim; siedziba - Teheran; działa na południowym Wschodzie Iraku, reprezentując de facto Iran.
6. Islamska Partia Daawa; brak lidera, gł. siedziby Damaszek, Teheran, Niemcy, Wlk. Brytania, Francja; antyamerykańska grupa szyicka, zdziesiątkowana przez masakry Saddama w latach 80.
7. Islamskie grupy sunnickie - małe ugrupowania integrystyczne, działające lokalnie w różnych częściach Iraku.
8. Narodowy Kongres Iracki (INC); lider: Ahmad Czalabi; siedziby w Londynie i Waszyngtonie; mająca mały posłuch wśród Irakijczyków partia proamerykańska
9. Narodowe Porozumienie Irackie (wchodzi w skład INC); lider: Ajad Alaui, siedziby - Londyn, Amman, Damaszek; w większości byli członkowie partii Baath powiązani z reżimem syryjskim i irackim, pracujący na rzecz zamachu stanu w Iraku.
10. Ruch na rzecz Monarchii konstytucyjnej (członek INC); lider: Sharif Ali Ibn al-Hussein; siedziba - Londyn; domaga się powrotu na tron dynastii, która rządziła Irakiem do r. 1958, następcą tronu jest sam Sharif Ali
11. Narodowa Koalicja Iracka; lider: Tawiq al-Yasiri; siedziba Londyn, grupuje byłych oficerów armii irackiej, organizuje konferencje.
12. Ruch Wolnych Oficerów (członek INC); lider: Nadżib al-Salhi; siedziba Waszyngton; grupa b. oficerów Gwardii republikańskiej dowodzona przez jej b. komendanta.
13. Ruch Oficerów Irackich; lider: Fawzi al-Szamari; siedziba - Londyn; grupa oficerów usiłująca uzyskać poparcie Waszyngton.
Opr. Jacek Pałasiński
(za Economist, 31 sierpnia 2002, la Repubblica, X 2002, Rainews 24, XI 2002)