W październiku 2013 roku rosyjskie MSZ poinformowało, że 50 tys. syryjskich chrześcijan poprosiło o rosyjskie obywatelstwo. Warto zadać więc pytanie, dlaczego?
Według różnych źródeł, z co najmniej 24, a może i więcej, chrześcijańskich miasteczek fundamentaliści powiązani z syryjską rebelią wygnali wszystkich mieszkańców, wielu przy tym mordując.
Jedna z najgorszych masakr chrześcijan jaka ostatnio miała miejsce w Syrii, dokonana przez ugrupowania powiązane z Al-Kaidą, miała miejsce w Sadad. Żyło tam około 600 rodzin ortodoksyjnych chrześcijan. Ludzi przed zabiciem torturowano, także kobiety i dzieci. Wrzucano żywcem do studni, palono. 14 kościołów, niektóre starożytne, zostało ograbionych i zniszczonych.
Niestety jest to tylko wierzchołek góry lodowej prześladowań, których doświadcza mniejszość chrześcijan. Ścinanie głów, ataki bombowe, porwania, gwałty od czasu wybuchu wojny, są normą. Głośne stały się porwania. Od zwykłych księży, zakonnic po hierarchów kościelnych.
Zbrodnie wojenne dokonywane są po obu stronach barykady. Reżim został oskarżony nie tylko o okrucieństwo na polu walki, ale także o zastosowanie chemicznej broni masowego rażenia. Problem polega jednak na tym, że w mediach zachodnich rebelianci, nazywani często powstańcami, są kreowani na wojowników o wolność i niepodległość. Tymczasem w oddziałach "powstańców" służą zarówno ludzie z Bractwa Muzułmańskiego, irackiej Al-Kaidy, salafici, Czeczeni, talibowie, a nawet Ujgurzy. Jednym z celów jaki realizują jest fizyczna eliminacja chrześcijan i zaprowadzenie kalifatu na bazie zrujnowanego państwa syryjskiego.
Warto też wiedzieć, że niezależnie od zbrodni, za które odpowiedzialny jest alawicki reżim prezydenta Asada, pod jego rządami chrześcijanie mogli prowadzić normalne życie, Syria była praktycznie jedynym państwem w regionie, w którym istniała wolność religijna.
Od początku wojny zniszczonych zostało ponad 60 świątyń oraz 100 innych instytucji kościelnych: szkół, sierocińców, szpitali i przytułków.
10 października w Parlamencie Europejskim odbyła się debata na temat ostatnich przypadków prześladowania chrześcijan w Pakistanie, Iranie, a w szczególności właśnie w Syrii.
Wojna domowa w Syrii rozpoczęła się w 2011 r. Jej przyczyną były wieloletnie rządy Baszara al-Asada. Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Latem 2013 wojna nabrała charakteru wielobiegunowego. Zaczęło dochodzić do starć między radykalni islamistami, a rebeliantami z Wolnej Armii Syrii. Do konfliktu dołączyli Kurdowie, walcząc na froncie północnym osiągnęli spore sukcesy. Wyparli z tych terenów dżihadystów. Przez brak jedności w szeregach opozycji, wojsko narodowe odbudowało swoją pozycję, uzyskując znaczną przewagę.
W wyniku konfliktu syryjskiego mogło zginąć nawet ponad 150 tys. ludzi. 7 mln musiało opuścić swoje domy. Z tego ponad 2 mln uciekło do Libanu, Iraku, Turcji, Jordanii i Egiptu.
Jedna z najgorszych masakr chrześcijan jaka ostatnio miała miejsce w Syrii, dokonana przez ugrupowania powiązane z Al-Kaidą, miała miejsce w Sadad. Żyło tam około 600 rodzin ortodoksyjnych chrześcijan. Ludzi przed zabiciem torturowano, także kobiety i dzieci. Wrzucano żywcem do studni, palono. 14 kościołów, niektóre starożytne, zostało ograbionych i zniszczonych.
Niestety jest to tylko wierzchołek góry lodowej prześladowań, których doświadcza mniejszość chrześcijan. Ścinanie głów, ataki bombowe, porwania, gwałty od czasu wybuchu wojny, są normą. Głośne stały się porwania. Od zwykłych księży, zakonnic po hierarchów kościelnych.
Zbrodnie wojenne dokonywane są po obu stronach barykady. Reżim został oskarżony nie tylko o okrucieństwo na polu walki, ale także o zastosowanie chemicznej broni masowego rażenia. Problem polega jednak na tym, że w mediach zachodnich rebelianci, nazywani często powstańcami, są kreowani na wojowników o wolność i niepodległość. Tymczasem w oddziałach "powstańców" służą zarówno ludzie z Bractwa Muzułmańskiego, irackiej Al-Kaidy, salafici, Czeczeni, talibowie, a nawet Ujgurzy. Jednym z celów jaki realizują jest fizyczna eliminacja chrześcijan i zaprowadzenie kalifatu na bazie zrujnowanego państwa syryjskiego.
Warto też wiedzieć, że niezależnie od zbrodni, za które odpowiedzialny jest alawicki reżim prezydenta Asada, pod jego rządami chrześcijanie mogli prowadzić normalne życie, Syria była praktycznie jedynym państwem w regionie, w którym istniała wolność religijna.
Od początku wojny zniszczonych zostało ponad 60 świątyń oraz 100 innych instytucji kościelnych: szkół, sierocińców, szpitali i przytułków.
10 października w Parlamencie Europejskim odbyła się debata na temat ostatnich przypadków prześladowania chrześcijan w Pakistanie, Iranie, a w szczególności właśnie w Syrii.
Wojna domowa w Syrii rozpoczęła się w 2011 r. Jej przyczyną były wieloletnie rządy Baszara al-Asada. Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Latem 2013 wojna nabrała charakteru wielobiegunowego. Zaczęło dochodzić do starć między radykalni islamistami, a rebeliantami z Wolnej Armii Syrii. Do konfliktu dołączyli Kurdowie, walcząc na froncie północnym osiągnęli spore sukcesy. Wyparli z tych terenów dżihadystów. Przez brak jedności w szeregach opozycji, wojsko narodowe odbudowało swoją pozycję, uzyskując znaczną przewagę.
W wyniku konfliktu syryjskiego mogło zginąć nawet ponad 150 tys. ludzi. 7 mln musiało opuścić swoje domy. Z tego ponad 2 mln uciekło do Libanu, Iraku, Turcji, Jordanii i Egiptu.