Lekarze nie wykluczali, że doznał on nieodwracalnych uszkodzeń mózgu oraz organów wewnętrznych spowodowanych niedotlenieniem. Prezydent został podłączony do respiratora i był pod działaniem silnych środków usypiających.
W 1996 r. Klestil zachorował na ciężkie zapalenie płuc i jego konsekwencje dały o sobie znać w ostatnich dniach. Wysiłki lekarze ze Szpitala Ogólnego w Wiedniu nie dały rezultatu.
Zmarły prezydent Thomas Klestil przez dwanaście lat prezydentury próbował bez powodzenia zwiększyć rolę swojego urzędu. Zmarł na dwa dni przed wygaśnięciem drugiej kadencji i przekazaniem władzy następcy Heinzowi Fischerowi.
Z wykształcenia ekonomista, karierę zrobił w dyplomacji. Jako siódmy prezydent drugiej republiki austriackiej był gorącym orędownikiem wstąpienia neutralnej Austrii do NATO. Nigdy nie zdołał przekonać do tego klasy politycznej. Fiaskiem skończyły się także jego wysiłki w celu wzmocnienia prezydentury, która w Austrii jest urzędem głównie ceremonialnym.
Bez powodzenia sprzeciwiał się w 2000 roku wejściu skrajnej prawicy do rządu konserwatywnego kanclerza Wolfganga Schuessla.
Pewne sukcesy odniósł w polityce zagranicznej. W listopadzie 1994 roku jako pierwszy austriacki prezydent udał się do Izraela. Przez dwie kadencje odwiedził jeszcze 130 innych krajów. W Wiedniu pięćset razy przyjął szefów państw i rządów. Do osobistych przyjaciół zaliczał Władimira Putina i Vaclava Havla.
Jego popularność spadła po burzliwym rozwodzie z żoną Edith w 1994 roku. Cztery lata później poślubił swoją współpracownicę Margit Loeffler.
Kłopoty ze zdrowiem Klestila dały o sobie znać jesienią 1996 roku, kiedy prezydent przeszedł poważne zapalenie płuc i kilkutygodniową rekonwalescencję. Po tej chorobie publiczne wystąpienia Klestila stały się rzadsze, a wiedeński Hofburg - jego oficjalną rezydencję - rzadziej odwiedzały zagraniczne delegacje.
Klestil przyszedł na świat w 1932 roku w skromnie żyjącej rodzinie pracownika zakładów komunikacji miejskiej w Wiedniu. Ukończył w austriackiej stolicy wyższą szkołę ekonomiczną. Do dyplomacji wstąpił w 1959 roku. Wiele lat spędził w placówkach w Stanach Zjednoczonych, w tym jako ambasador w nowojorskiej siedzibie ONZ i w Waszyngtonie.
ss, pap