Pokój czy intifada?

Porozumienie o utworzeniu wspólnego rządu między Fatahem i Hamasem to ciąg dalszy realizacji strategii Abbasa. Mimo sprzeciwu USA i Unii Europejskiej zgodził się, aby to ugrupowanie wystartowało w styczniowych wyborach parlamentarnych. Hamas, który ciągle nie uznaje prawa Izraela do istnienia, w nich zwyciężył. Waszyngton i Bruksela gwałtownie protestowały przeciw temu wynikowi, ale Abbas bronił swej koncepcji. Według niego, udział Hamasu w wyborach, które były częścią realizacji "mapy drogowej" (planu pokojowego dla Bliskiego Wschodu) de facto legalizuje to ugrupowanie fundamentalistyczne, a jednocześnie jest sygnałem, że zgadza się ono na realizację "mapy drogowej". A jeśli się zgadza na jego realizację, to także uznaje prawo Izraela do istnienia - mimo że oficjalnie głosi coś innego.

Utworzenie rządu jedności narodowej ma być kolejnym krokiem przekształcającym Hamas z ugrupowania terrorystycznego w partię polityczną - i na pewno ta decyzja jest sukcesem polityki Abbasa. Tylko że on sam ma coraz więcej problemów w łonie własnego ugrupowania, Fatahu. Ta partia od kilku miesięcy nie może podjąć decyzji o zwołaniu kongresu, który miałby wyłonić nowe władze ugrupowania. Partyjna młodzież coraz ostrzej oskarża "starą gwardię" o korupcję, nepotyzm i blokowanie im miejsc we władzach ugrupowania. Padają groźby secesji, a nawet wszczęcia nowej intifady - tym razem wewnątrz państwa palestyńskiego.

Jeśli Abbas przezwycięży ten kryzys i zdoła sprowadzić Hamas na drogę politycznego kompromisu, to zostanie uznany za jednego z najwybitniejszych polityków arabskich w historii, porównywanym ze słynnym Saladynem. Jest od tego dosłownie o kilka kroków, już wita się z gąską - jak mówi przysłowie. Ale inne przypomina, że można morze przepłynąć, a u brzegu zatonąć. Już niedługo przekonamy się, który z tych scenariuszy jest Abbasowi pisany.