Marcin Dzierżanowski, „Wprost”: Zacznę od tego, że moim zdaniem napisałeś bardzo ważną książkę. Dzięki niej dużo lepiej ułożyła mi się postać Jana Pawła II, także jego postawa wobec pedofili w czasie, gdy był już papieżem.
Dziękuję.
Jednak to, co wielu uznaje w niej za najbardziej sensacyjne, mnie właściwie nie dziwi. To, że Karol Wojtyła jako krakowski biskup musiał wiedzieć o przypadkach pedofilii wśród księży, wydaje mi się oczywiste. Nie bardzo wiem, jakim cudem miałby nie wiedzieć.
Na zdrowy rozum musiał wiedzieć. 15 lat był arcybiskupem największej diecezji w Polsce, więc prawdopodobieństwo, że żadna taka historia do niego nie dotarła, było bliskie zeru. Problem był w tym, że obrońcy papieża powtarzali do znudzenia, że on o niczym nie wiedział, a jak nawet się dowiadywał, to był tak dobrym człowiekiem, że nie mógł w to zło uwierzyć. W książce przedstawiam dowody, że to nieprawda.
Długo nie mogłeś ich znaleźć.
To prawda. Długo szukałem w archiwum IPN, a o molestowaniu nieletnich znalazłem tyle, co nic. Jesienią 2019 r. chciałem się już nawet poddać. Przecież przez te dokumenty przekopywało się tylu historyków, że gdyby coś w nich było, dawno ujrzałoby już światło dzienne. Pomyślałem, że pójdę do czytelni IPN ostatni raz.
I na godzinę przed zamknięciem czytelni w przedostatniej teczce znalazłem historię ks. Kazimierza Lenarta, który demoralizował dziewczynki, jak to wtedy mówiono. Uznałem, że muszę szukać dalej. I znalazłem. Według ciebie, to, że Wojtyła jako biskup znał takie przypadki, było oczywiste. Jednak dla debaty publicznej pytanie o ten fakt miało zasadnicze znaczenie.
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.