Agnieszka Arnold została laureatką Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury. Wyróżniono ją za twórczość dokumentalną "poruszającą trudne problemy społeczności żydowskiej podczas ostatniej wojny", a szczególnie za film "Sąsiedzi" o mordzie na żydowskich mieszkańcach Jedwabnego. Agnieszka Arnold jest autorką m.in. biografii Stanisława Barei (w którego zespole niegdyś pracowała) i wybitnego pisarza hebrajskiego Szaloma Asza. Podczas uroczystości, która odbyła się na Zamku Królewskim w Warszawie, laureatka mówiła o zbiorowej winie za mord przypisany mieszkańcom Jedwabnego i wyraziła wdzięczność kapitule pod przewodnictwem Stefana Starczewskiego, która wyróżniając "Sąsiadów", podzieliła z nią odpowiedzialność za film. Dziękowała też świadkom wydarzeń, którzy odważyli się wystąpić przed kamerą, oraz ekipie filmowej, wspomagającej ją w trudnych chwilach. Nagroda wynosi 40 tys. zł.

Wojciech M. Darski
Paradą golasów w stylu retro wabi warszawska Galeria Art New Media. Mowa o wystawie "Szkoła wileńska - z pracowni L. Ślendzińskiego", na którą składa się 60 obrazów, akwarel i rysunków z przełomu lat 20. i 30. Prace, przywiezione z Litwy przez malarza amatora, przeleżały na jego strychu 56 lat, zanim doczekały się powrotu mody na sztukę tworzoną w kręgu przedwojennego Stowarzyszenia Artystów Polskich Rytm. Ludomir Ślendziński (1889-1980), szef Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, był jednym z najbardziej prominentnych "rytmistów". Malarstwo miał we krwi, po ojcu i dziadku. Nienawidził impresjonizmu, lubił akt, a swoim uczniom wpajał klasyczne ideały piękna i skłonność do monumentalizmu. Sądząc po warszawskiej ekspozycji, nauka nie poszła w las. Autorami wystawionych prac są Izabela Borowska, Bolesław Rogiński, Lidia Bałzukiewiczówna, Antoni Borowski i Grzegorz Andrejew. Już po tygodniu od otwarcia wystawy nabywców znalazło 15 obrazów. Promującą wystawę "Dziewczynę z dzbankiem" sprzedano za 15 800 zł.

Wiesław Chełminiak
Woody Allen im starszy, tym śmieszniejszy. Kto nie wierzy, niech obejrzy "Klątwę skorpiona". W swoim 31. (!) filmie maestro brawurowo połączył konwencję czarnego kryminału i romantycznej komedii, sam wcielając się w postać będącą skrzyżowaniem Humphreya Bogarta i Spencera Tracy?ego. Nie trzeba dodawać, że akcja rozgrywa się w Nowym Jorku na początku lat 40., dialogi są cięte jak ostrze brzytwy, a w tle rozbrzmiewa klasyczny jazz. Bohatera - mimo defektów urody i zaawansowanego wieku - jak zwykle molestują atrakcyjne panie (Helen Hunt i Charlize Theron). Zamiast psychoanalizy Allen serwuje nam seans hipnozy, sztuki szalenie modnej w okresie międzywojennym. Na dźwięk haseł "Madagaskar" i "Konstantynopol" otwierają się serca i sejfy z biżuterią, a my cieszymy się, że najsłynniejszy amerykański okularnik zwalczył kompleks Bergmana i odrzucił egzystencjalne smuteczki (czego nie mogą mu darować krytycy). Warto się dać zahipnotyzować Allenowi na 103 minuty.

Wiesław Chełminiak

Płyty

Jazz
Płyta "Getz for Lovers" to zestaw 15 utworów nagranych na przełomie lat 50. i 60. z udziałem jednego z największych saksofonistów jazzowych - Stana Getza. Utwory łączy temat: miłość, zakochanie, melancholia po odejściu ukochanej osoby. Na płycie znajdziemy wspaniałe tematy - "Moonlight In Vermont", "I'm Glad There Is You" (zagrany z Oscarem Petersonem), "The Look Of Love" (z Herbiem Hancockiem), "Melinda" czy "But Beautiful" (oba z towarzyszeniem Billa Evansa). Oczywiście, na krążku nie mogło zabraknąć takich hitów, jak "Corcovado" czy "The Girl From Ipanema", w których pojawiają się Joao i Astrud Gilberto. Klasyka jazzowego nastroju.
Rock
The White Stripes, zespół tworzony przez Meg i Jacka White'ów z Detroit, to obok The Strokes największe objawienie pierwotnego ro-cka ostatnich miesięcy. Ascetyczna, garażowa muzyka cieszy się szalonym powodzeniem w czasach, kiedy smak rockandrollowej publiczności bywa wystawiany na ciężką próbę przez władczych producentów. Płyta "White Blood Cells" to esencja amerykańskiego rocka - od przebojowego "Fell in Love With a Girl" (świetny teledysk w MTV), przez pastisze punkowych i nowofalowych aranżacji ("I Think I Smell a Rat"), aż po pozornie infantylną balladę gitarową "We're Going To Be Friends".
Filmowa
Pięciopłytowy zestaw "Philip On Film" prezentuje utwory napisane na potrzeby filmu przez znanego kompozytora Philipa Glassa. Na krążku znajdziemy pełne ścieżki dźwięko-we obrazów "Koyaanisqatsi", "Powaqqatsi" i "Dracula". Muzykę do filmów "Kundun", "Mishima" oraz "Piękna i bestia" usłyszymy jedynie we fragmentach. Na pocieszenie dodano pojedyncze utwory do nowych dzieł Petera Greenawaya i Atoma Egoyana.

Jacek Borowski

Film

Ten film wywoła zapewne sporo kontrowersji. I słusznie, bo po to właśnie powstał. "Wiedźmy", dokument autorstwa młodej reżyserki Agnieszki Trzos, to - jak mówi jego twórczyni - "opowieść o procesie przebudzania kobiet, o potrzebie poszukiwania własnej tożsamości" i walce ze stereotypami. Film jest zaangażowaną, osobistą i emocjonalną wypowiedzią autorki w dyskusji na temat kobiet, ich miejsca i roli w patriarchalnym świecie. Pokazuje, w jaki sposób kobiety próbują go zmienić. Autorka skupiła się na temacie konieczności samoakceptacji i budowania kobiecej solidarności. Bohaterki filmu odkrywają, że system wartości, w którym zostały wychowane, nie spełnia ich oczekiwań, wywołuje poczucie winy, niską samoocenę, kompleksy. Opowiadają o swoich urazach i lękach. Tytułowe "wiedźmy" przebudziły się i szukają własnej drogi, zaczynają mówić pełnym głosem. Mylą się jednak ci, którzy nazywają "Wiedźmy" filmem zrobionym przeciwko mężczyznom. To raczej próba wcielenia w życie hasła: "Nic o nas bez nas". Dokument wyemituje telewizyjna Dwójka w Dniu Kobiet - tuż po północy 8 marca.

(JK)

Więcej możesz przeczytać w 10/2002 wydaniu tygodnika Wprost.

Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.