Taniec bokserów

Aerobik i stepreebok przechodzą powoli do historii, a przynajmniej przestają być ť la mode. Ich miejsce zajmują wykorzystujący elementy walki power-program oraz soft-program, w którym fizyczne zmęczenie zastępuje harmonia i spokój. Przebojem lata okaże się zapewne tae bo - aerobik z elementami boksu. A wszystko w rytmie techno i okrzyków.
Tae bo, inaczej zwane box-aerobikiem, zostało okrzyknięte przez fanów fitness superimportem końca XX wieku. Pomysł zrodził się w Stanach Zjednoczonych. Wpadł na niego Billy Blanks, siedmiokrotny mistrz świata w różnych dziedzinach walki (taekwondo, karate czy boksie). Tae bo to kombinacja aerobiku z kopaniem, wyrzutami rąk i nóg oraz symulowaniem boksowania. Zajęcia odbywają się przy muzyce techno lub dance oraz głośnym odliczaniu poszczególnych partii ćwiczeń. Program rozpoczyna rozgrzewka z elementami stretchingu. - Należy pamiętać, że tae bo wymaga doskonałej kondycji. Sport ten wiąże się z ogromnym wysiłkiem, dlatego też nie powinny go uprawiać osoby mające kłopoty z układem krążenia - ostrzega Jörg Hoffmann, lekarz sportowy i miłośnik nowego aerobiku.
Choć tae bo jest nowością w dziedzinie fitness, niektórzy określają je powrotem do korzeni. Zdaniem Billy’ego Blanksa, wynika to z faktu, iż trening bokserski znany był już starożytnym Egipcjanom. Chińczycy, Grecy i Rzymianie uważali z kolei, iż tzw. mierzenie się na pięści zapewnia kondycję i dobre samopoczucie. - Najważniejsze jest to, że tae bo zmieniło image sportów walki, postrzeganych zawsze jako brutalne i bezwzględne - zauważa Blanks.
Kolejnym pomysłem na uatrakcyjnienie fitness jest wprowadzenie tzw. lifestyle-aerobic, w którym tradycyjne do tej pory elementy zamieniono na kroki taneczne. W zależności od zainteresowania grupy trener proponuje na przykład discorobik, podczas którego uczy klasycznych już kroków Johna Travolty z "Gorączki sobotniej nocy", bądź MTVrobik (układy z najpopularniejszych teledysków). Ci, których fascynuje klasyka, mogą się wybrać na aerotango.
Silvia Weisser, instruktor aerobiku i pedagog tańca, zaproponowała połączenie kroków i muzyki charakterystycznych dla tanga z treningiem wytrzymałościowym.
- Ćwiczenia rozpoczynam od elementów stepa oraz mambo, potem ruchy coraz bardziej przypominają najpopularniejszy argentyński taniec. Aerotango można ćwiczyć bez partnera - przypomina Weisser. W Niemczech oprócz wprowadzania do fitness tańców latynoamerykańskich coraz częściej proponuje się też na przykład elementy flamenco.
Osoby, które nie potrafią się przekonać do ćwiczeń wymagających oszałamiającego tempa, bokserskich wyczynów i wspaniałej kondycji, zawsze mogą się zdecydować na soft-program, skupiający się na osiągnięciu i utrzymaniu równowagi psychicznej. Aby ją uzyskać, nie trzeba dzisiaj poznawać całej dalekowschodniej filozofii życia.
Australijka Monica Linford proponuje m.in. chi-ball, trening oparty na aroma- i światłoterapii oraz łączący elementy tradycyjnej chińskiej medycyny i jogi. Wykorzystując małe piłki, uczestnicy wykonują zestaw ćwiczeń relaksacyjnych. Piłka może być żółta i pachnieć cytrynową trawką lub zielona o aromacie geranium czy też liliowa o zapachu lawendy. Każda barwa - tłumaczą zwolennicy tej metody - uaktywnia tzw. tory energetyczne w ciele człowieka, a trening stymuluje procesy samouzdrawiania organizmu.
Mind-body-fitness (zapewniający wewnętrzny spokój) czy qi gong (terapia oddechowo-ruchowa) prowadzone są najczęściej w parkach lub na skwerach. Ćwiczeniom towarzyszy odpowiednia muzyka, łącząca dźwięki afrykańskich bębnów, piosenek popowych oraz szumu lasu czy górskich potoków. Zadaniem treningów jest pobudzenie energii życiowej oraz zmniejszenie napięcia mięśniowego. Dużą popularnością cieszy się też ostatnio fitness w rytmie NIA (łączy aerobik, tai-chi, jogę, taek-wondo, modern jazz oraz aikido). Regularna terapia NIA ma zapewnić harmonijną pracę układu nerwowego, mięśni, ciała i ducha. Tutaj ćwiczy się boso.