Europa potrzebuje międzynarodowych sił policyjnych.
W integrującej się i wzmacniającej swoje struktury bezpieczeństwa Europie istnieją wciąż rzeczywiste i potencjalne obszary konfliktów. Do najbardziej niestabilnych regionów należą Bałkany, a w Bośni i Hercegowinie pokojowego ładu pilnuje kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy z wielu krajów. W Bośni nie toczą się dziś otwarte walki, więc międzynarodowe oddziały wojskowe strzegą porządku. Innymi słowy, pełnią funkcję policji. A żołnierze w żadnym kraju nie lubią zastępować policjantów. I mają rację. Armia powołana jest do wykonywania innych zadań.
Ze względu na charakter przyszłych konfliktów wewnętrznych w Europie zaczyna się rozważać potrzebę utworzenia międzynarodowych sił policyjnych. Dyskusje takie toczą się w Unii
Zachodnioeuropejskiej, drugim obok NATO wielostronnym sojuszu w Europie. Polska ma w UZE status partnera stowarzyszonego.
Unia Zachodnioeuropejska nabyła już pewnego doświadczenia w organizowaniu
międzynarodowych akcji policyjnych. Pierwszą międzynarodową operację policyjną UZE przeprowadziła na Dunaju w czerwcu 1993 r. Wysłała tam 250 policjantów i funkcjonariuszy celnych, których zadaniem było przestrzeganie sankcji, jakie Rada Bezpieczeństwa ONZ nałożyła na Serbię i Czarnogórę. Policjanci ci pochodzili z ośmiu krajów i wyposażeni byli w
jedenaście szybkich łodzi patrolowych. Mieli sprawdzać, czy barki płynące do Serbii nie przewożą towarów objętych embargiem.
Kolejnym terenem działań była Bośnia. Na prośbę Unii Europejskiej w lipcu 1994 r. UZE wysłała 182 policjantów z kilku krajów do Mostaru, miasta podzielonego między Chorwatów i Muzułmanów. Policjanci, doświadczeni oficerowie, przyjechali m.in. z zadaniem odbudowy miejscowej policji. Tworzyli oni również patrole z udziałem Chorwatów i Muzułmanów. Niestety, idea mieszanych patroli nie zdała egzaminu z powodu wzajemnej nieufności obu grup etnicznych i braku politycznej woli współpracy.
Oddziały policyjne UZE interweniowały również w Albanii. Na początku 1997 r. w wyniku skandalu związanego z tzw. piramidami finansowymi doszło w Albanii do poważnych rozruchów. Rząd albański zwrócił się wówczas do społeczności międzynarodowej z prośbą o pomoc w zaprowadzeniu porządku wewnętrznego. Członkom UZE nie udało się osiągnąć konsensusu w sprawie wysłania wojsk, ale skierowała do Albanii 61 doświadczonych oficerów policji z 20 krajów. Przeszkolili oni 300 albańskich oficerów. 8 kwietnia 1998 r. Rada UZE przedłużyła mandat grupy oficerów o dalsze 12 miesięcy - do 12 kwietnia 1999 r. W tej chwili UZE szkoli 700 albańskich oficerów policji.
Międzynarodowe siły policyjne w rejonie konfliktów wypełniają lukę między oddziałami wojskowymi a miejscową policją. Przewiduje się, że zapotrzebowanie na między-
narodowe siły policyjne w Europie będzie wzrastać, m.in. dlatego Unia Zachodnioeuropejska chciałaby nakłonić swoich członków do współtworzenia europejskich sił policyjnych gotowych na każde wezwanie.
Autor jest posłem SLD, wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych.
Unia Zachodnioeuropejska (UZE) powstała w 1954 r. w Paryżu w wyniku reorganizacji Paktu Brukselskiego, utworzonego w 1948 r. Początkowo do UZE należały Francja, Wielka Brytania, Belgia, Holandia i Luksemburg. W 1955 r. w jej skład weszła Republika Federalna Niemiec i Włochy. W ostatniej dekadzie UZE powiększyła się o Hiszpanię, Portugalię i Grecję. Status obserwatora mają: Austria, Dania, Finlandia, Irlandia i Szwecja. Członkowie NATO - Turcja, Norwegia i Islandia - są członkami stowarzyszonymi z UZE. W 1994 r. Polska i inne kraje Europy Środkowej i Wschodniej otrzymały status partnera stowarzyszonego.
Głównym celem Unii Zachodnioeuropejskiej jest niesienie wzajemnej pomocy w wypadku zbrojnej napaści w Europie, umacnianie pokoju i bezpieczeństwa oraz utrzymanie jedności Europy. Na mocy traktatu o Unii Europejskiej UZE została włączona w system wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Kompetencje wojskowe od samego początku powierzono NATO.
Głównymi organami organizacji są: Rada Ministrów, Zgromadzenie Parlamentarne i Sekretariat. Rada Ministrów (ministrowie spraw zagranicznych i obrony) zbiera się dwa razy w roku i rozstrzyga praktyczne kwestie funkcjonowania unii, np. podejmuje decyzje o wspólnych akcjach. Rada ma do dyspozycji organy pomocnicze - Agencję Kontroli Zbrojeń oraz Instytut Studiów nad Bezpieczeństwem. Zgromadzenie składa się ze 108 przedstawicieli wyłonionych spośród deputowanych parlamentów krajów członkowskich. Zgromadzenie przedstawia radzie zalecenia dotyczące środków służących wzmocnieniu bezpieczeństwa w Europie.
Ze względu na charakter przyszłych konfliktów wewnętrznych w Europie zaczyna się rozważać potrzebę utworzenia międzynarodowych sił policyjnych. Dyskusje takie toczą się w Unii
Zachodnioeuropejskiej, drugim obok NATO wielostronnym sojuszu w Europie. Polska ma w UZE status partnera stowarzyszonego.
Unia Zachodnioeuropejska nabyła już pewnego doświadczenia w organizowaniu
międzynarodowych akcji policyjnych. Pierwszą międzynarodową operację policyjną UZE przeprowadziła na Dunaju w czerwcu 1993 r. Wysłała tam 250 policjantów i funkcjonariuszy celnych, których zadaniem było przestrzeganie sankcji, jakie Rada Bezpieczeństwa ONZ nałożyła na Serbię i Czarnogórę. Policjanci ci pochodzili z ośmiu krajów i wyposażeni byli w
jedenaście szybkich łodzi patrolowych. Mieli sprawdzać, czy barki płynące do Serbii nie przewożą towarów objętych embargiem.
Kolejnym terenem działań była Bośnia. Na prośbę Unii Europejskiej w lipcu 1994 r. UZE wysłała 182 policjantów z kilku krajów do Mostaru, miasta podzielonego między Chorwatów i Muzułmanów. Policjanci, doświadczeni oficerowie, przyjechali m.in. z zadaniem odbudowy miejscowej policji. Tworzyli oni również patrole z udziałem Chorwatów i Muzułmanów. Niestety, idea mieszanych patroli nie zdała egzaminu z powodu wzajemnej nieufności obu grup etnicznych i braku politycznej woli współpracy.
Oddziały policyjne UZE interweniowały również w Albanii. Na początku 1997 r. w wyniku skandalu związanego z tzw. piramidami finansowymi doszło w Albanii do poważnych rozruchów. Rząd albański zwrócił się wówczas do społeczności międzynarodowej z prośbą o pomoc w zaprowadzeniu porządku wewnętrznego. Członkom UZE nie udało się osiągnąć konsensusu w sprawie wysłania wojsk, ale skierowała do Albanii 61 doświadczonych oficerów policji z 20 krajów. Przeszkolili oni 300 albańskich oficerów. 8 kwietnia 1998 r. Rada UZE przedłużyła mandat grupy oficerów o dalsze 12 miesięcy - do 12 kwietnia 1999 r. W tej chwili UZE szkoli 700 albańskich oficerów policji.
Międzynarodowe siły policyjne w rejonie konfliktów wypełniają lukę między oddziałami wojskowymi a miejscową policją. Przewiduje się, że zapotrzebowanie na między-
narodowe siły policyjne w Europie będzie wzrastać, m.in. dlatego Unia Zachodnioeuropejska chciałaby nakłonić swoich członków do współtworzenia europejskich sił policyjnych gotowych na każde wezwanie.
Autor jest posłem SLD, wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych.
Unia Zachodnioeuropejska (UZE) powstała w 1954 r. w Paryżu w wyniku reorganizacji Paktu Brukselskiego, utworzonego w 1948 r. Początkowo do UZE należały Francja, Wielka Brytania, Belgia, Holandia i Luksemburg. W 1955 r. w jej skład weszła Republika Federalna Niemiec i Włochy. W ostatniej dekadzie UZE powiększyła się o Hiszpanię, Portugalię i Grecję. Status obserwatora mają: Austria, Dania, Finlandia, Irlandia i Szwecja. Członkowie NATO - Turcja, Norwegia i Islandia - są członkami stowarzyszonymi z UZE. W 1994 r. Polska i inne kraje Europy Środkowej i Wschodniej otrzymały status partnera stowarzyszonego.
Głównym celem Unii Zachodnioeuropejskiej jest niesienie wzajemnej pomocy w wypadku zbrojnej napaści w Europie, umacnianie pokoju i bezpieczeństwa oraz utrzymanie jedności Europy. Na mocy traktatu o Unii Europejskiej UZE została włączona w system wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Kompetencje wojskowe od samego początku powierzono NATO.
Głównymi organami organizacji są: Rada Ministrów, Zgromadzenie Parlamentarne i Sekretariat. Rada Ministrów (ministrowie spraw zagranicznych i obrony) zbiera się dwa razy w roku i rozstrzyga praktyczne kwestie funkcjonowania unii, np. podejmuje decyzje o wspólnych akcjach. Rada ma do dyspozycji organy pomocnicze - Agencję Kontroli Zbrojeń oraz Instytut Studiów nad Bezpieczeństwem. Zgromadzenie składa się ze 108 przedstawicieli wyłonionych spośród deputowanych parlamentów krajów członkowskich. Zgromadzenie przedstawia radzie zalecenia dotyczące środków służących wzmocnieniu bezpieczeństwa w Europie.
Więcej możesz przeczytać w 28/1998 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.