Ludzie honoru

Aresztowania mocno nadwerężyły mafię właściwą, czyli sycylijską cosa nostrę, a także kalabryjską n?draghetę oraz apulijską Świętą Zjednoczoną Koronę. Kamorra powstała w Neapolu w XVII wieku w odpowiedzi na ucisk Burbonów. Po odrodzeniu Włoch działalność kamorry osłabła, a ożywiła się po II wojnie światowej, kiedy w Neapolu i okolicach zabrakło papierosów. Klany kamorry "organizowały" je najpierw z magazynów wojsk amerykańskich, potem w wolnocłowym porcie w Tangerze. Gdy w 1954 r. władze USA wydaliły słynnego Lucky Luciano, jakiś urzędnik w Rzymie zdecydował, że należy go zesłać do Neapolu. Efektem tej decyzji była profesjonalizacja neapolitańskiego świata przestępczego i powstanie sieci międzynarodowych interesów. Gdy na początku lat 70. w grę zaczęły wchodzić już nie miliony dolarów (z handlu papierosami i wymuszeń), lecz miliardy z przemytu i dystrybucji narkotyków, znalazł się człowiek - Raffaele Cutolo - który postanowił zjednoczyć konkurencyjne dotychczas gangi kamorry. Po aresztowaniu Cutolo i jego siostry wydawało się, że kamorra jest skończona. Jednak w ciągu kilku miesięcy jej niedobitki powróciły do tradycyjnej formy organizacyjnej: niewielkich, trudnych do wykrycia i silnie związanych z własnym terytorium gangów. Wybuchła oczywiście kolejna wojna o terytoria, która znów pochłonęła kilkadziesiąt ofiar. W jej wyniku szczególnie silną pozycję zdobył Pasquale Galasso, właściciel dziesiąt- ków przedsiębiorstw i nieruchomości. W 1993 r. został jednak aresztowany i - co ważniejsze - zaczął "sypać". Wkrótce policja aresztowała wszystkich liczących się bossów kamorry. I tym razem nie oznaczało to końca "firmy". Interesy zaczęto robić dzięki państwu, przeznaczającemu kolosalne sumy na odbudowę terenów dotkniętych w 1980 r. trzęsieniem ziemi. Mafia zastraszała lub przekupywała urzędników, dzięki czemu zdobywała zlecenia na budowę tzw. katedr na pustyni - autostrad rozpoczynających i kończących się w szczerym polu, gigantycznych fabryk, których nigdy nie otwarto, metra, stadionów, szkół, szpitali itp. Podczas operacji "Czyste ręce" okazało się, że w ten proceder zamieszani byli niemal wszyscy najważniejsi neapolitańscy politycy. Szczególne znaczenie miał ostatnio dla klanów kamorry przemyt papierosów z Czarnogóry. W tym celu powstał rozbudowany i nowoczesny przemysł, który działał nawet w pierwszych tygodniach wojny w Kosowie. Dopiero natowska blokada czarnogórskiego portu w Barze okazała się dla tych interesów zabójcza. Według nieoficjalnych informacji z Neapolu, przedstawicie kamorry rozjechali się po świecie, rozpaczliwie poszukując nowych źródeł zaopatrzenia w papierosy. Nie da się wykluczyć, ze któryś z emisariuszy dotarł również do Polski. Byłoby to tym bardziej prawdopodobne, że z informacji uzyskanych kilka lat temu od Paolo Comesa, dyrektora włoskiej policji kryminalnej, w 1992 r. lub rok później kamorra kupowała już papierosy w Polsce. Prawdziwym rajem dla włoskich mafiosów jest Czarnogóra. Część z nich przeniosła się do Bośni i Chorwacji, kilkudziesięciu usiłowało się osiedlić w Rumunii, niektórzy dotarli na Ukrainę oraz do Czech. Ilu jest w Polsce - nie wiadomo. Niektórzy mogą tu wręcz przebywać legalnie. Polska podpisała bowiem z Włochami porozumienie, na mocy którego zobowiązała się przyjąć na swoim terytorium "skruszonych", ukrywających się przed zemstą swoich dawnych kompanów. Niejeden może dysponować sumami rzędu miliona dolarów, które przyznali im prokuratorzy.