PO Tusku

Dzwoni do mnie Jaceniuk i pyta, czy nie przysłałbym mu helikopterów, a ja nie wiem, czy pyta mnie jako polskiego premiera czy szefa Rady Europejskiej. Powinienem jak najszybciej przestać być szefem rządu. Bo występuję w rolach niepołączalnych” – te słowa Donald Tusk wypowiedział podczas środowego zarządu PO. Poprzedził je groźnym wstępem o sytuacji międzynarodowej. Z poważną miną opowiadał o akcjach sabotażowych na Zakarpaciu, zaobserwowanym wzroście agentury rosyjskiej zarówno w Polsce, jak i za wschodnią granicą. „Barroso mi mówił, że Putin w rozmowie z nim ostrzegł, iż Rosjanie są w stanie zdobyć Kijów w ciągu 24 godzin. I tego wykluczyć nie można” – przestrzegał szef polskiego rządu. Konkluzja: trzeba ekspresowo wyłonić nowy rząd. „Proponuję Ewę, bo to jest rozwiązanie, które najszybciej do tego doprowadzi” – mówił, dodając, że Polska ma złe doświadczenia w rozdzielaniu funkcji premiera i szefa rządzącej partii. „Ewa z racji statutu będzie przewodniczącą partii, więc teraz trzeba tylko zrobić ją premierem” – zakończył szef rządu.

Milczenie Tuska

Na salę wjechały butelki koniaku. Toast za kierownika (tak nazywany jest Tusk w PO) wzniósł Bogdan Borusewicz, przypominając słowa Lecha Bądkowskiego, pierwszego rzecznika Solidarności: „Bądkowski powiedział kiedyś: zobaczycie, ten chłopak będzie premierem w wolnej Polsce. Bądkowski, choć był wielkim myślicielem, nie wymyślił, że Donald będzie królem Europy” – zakończył przydługie przemówienie Borusewicz. Humory były wyśmienite.

Premier poinformował, że kandydatów na stanowisko komisarza było czterech. Elżbieta Bieńkowska, Radosław Sikorski, Jan Krzysztof Bielecki, Jacek Rostowski: „Ela ma pewną tekę komisarza odpowiedzialnego za rynek wewnętrzny i konkurencyjność”. Dyskusja szybko wróciła do tematu przyszłości rządu. – Żebyśmy nie byli jak Kościół polski po śmierci papieża. Aby nie było kryzysu przywództwa, powinniśmy jak najszybciej postawić na lidera. I powinna być nim Ewa – stwierdziła Hanna Gronkiewicz-Waltz. Wątpliwości zgłaszał Andrzej Halicki. Mówił tak zawile, że na początku niewiele osób rozumiało jego intencje. W końcu wyłonił się sens. „Sytuacja zewnętrzna jest trudna, przed nami trudne rozmowy na temat budżetu. Po co przez zmianę marszałka komplikować i destabilizować sobie życie?”, pytał Halicki. Sugestia była jasna: wybierzmy innego kandydata na premiera. Tusk milczał.

Głos zabrał Tomasz Lenz: „Ale jaki problem? Ewa zostaje premierem, a Grabarczyk marszałkiem Sejmu. Gdzie tu destabilizacja?”. Lenz wyłożył w ten sposób na stół plan tak zwanej spółdzielni, czyli ludzi związanych z byłym ministrem infrastruktury. Premier nadal milczał. – Gdyby kierownik nie chciał takiego scenariusza, powiedziałby: „Chłopaki, przestańcie, za wcześnie na takie podziały stanowisk” – mówi polityk PO. Inny twierdzi jednak, że fotel marszałka Sejmu dla Grabarczyka nie jest sprawą przesądzoną. Przesądzona wydaje się jedynie nominacja dla Kopacz. Pytanie, co na to prezydent.