Jak prywatyzować polskie cukrownictwo ?

LESZEK PODSTAWSKI prezes Saint Louis Sucre
Obserwujemy ścieranie się różnych koncepcji prywatyzacji cukrowni, które są w stanie zapaści. Decyzje muszą być podejmowane szybko i zdecydowanie, na podstawie rozsądnego planu. Tak właśnie oceniam konsekwentnie prowadzoną prywatyzację Śląskiej Spółki Cukrowej; jej plan jest spójny i całościowy. Wygranie tego przetargu jest głównym celem działalności mojej firmy w Polsce. Udział zagranicznych inwestorów w procesie przekształceń zapewni znaczne przychody skarbowi państwa. Cukrownie zyskają olbrzymie doświadczenie inwestora, technologie oraz środki na konieczną modernizację. Aby prywatyzacja przebiegała w sposób spójny, niezbędne jest ponadto jak najszybsze uchwalenie nowej ustawy cukrowej dostosowanej do regulacji UE. Co do oceny utworzenia holdingu Polski Cukier, należy pamiętać, iż każdy pomysł jest dobry, pod warunkiem, że jest przemyślany i oparty na ekonomicznych realiach. Decyzja o jego powołaniu należy do polskiego rządu.

RYSZARD SMOLAREK poseł Polskiego Stronnictwa Ludowego
Utworzenie spółki grupującej 16 cukrowni, przy złej kondycji sektora i braku gwarancji dla plantatorów, nie wróży dobrze tej koncepcji. Duże zadłużenie cukrowni, małe wykorzystanie mocy przerobowych i nieuregulowany rynek - zakładając, że głównymi udziałowcami nowej spółki będą zadłużeni plantatorzy i biedni pracownicy wsparci środkami z prywatyzacji pozostałych cukrowni, kredytami i inwestorem w postaci jednego z funduszy emerytalnych - sprawi, że w ciągu roku, dwóch lat taki holding zbankrutuje i zlicytują go wierzyciele. W ciągu kilku lat kontrolę nad nim przejmie inwestor strategiczny, niekoniecznie już z polskim kapitałem. PSL uważa, że pomysł taki może być rozpatrywany dopiero po uchwaleniu nowej ustawy cukrowej. Chcemy, aby właścicielem tzw. kwoty cukrowej i kwoty produkcji nie była cukrownia, ale plantator buraków cukrowych, który będzie mógł ją sprzedać, wydzierżawić lub przenieść do innej cukrowni.