Bunt przedsiębiorców, nowe projekty Trzaskowskiego, Stuhr o emigracji. Co w nowym „Wprost”

Najbardziej wku…a, kiedy mówią, że wykonujemy rozkazy władzy. Nie my ją wybraliśmy i nie my pisaliśmy prawo, którego trzeba przestrzegać. Walą w nas z każdej strony, jakbyśmy mieli przyjemność z utrudniania ludziom życia. Też mamy dość lockdownu, jak wszyscy wokół – policjanci, z którymi rozmawialiśmy, wskazują, że bunt narasta nie tylko wśród przedsiębiorców. Ci ostatni twierdzą, że rządzi nami zorganizowana grupa przestępcza, a mundurowi ją wspomagają. Dość mają też pracownicy sanepidu, którzy razem z policjantami kontrolują otwierające się biznesy. Bunt przestał się tlić. Widać go w całej Polsce, we wszystkich grupach – pisze w okładkowym tekście Dariusz Grzędziński.

Co jeszcze w najnowszym wydaniu „Wprost”?

„Ileż można się kopać z koniem”. Może trzeba rzucić kraj, wyjechać w cholerę, żyć gdzie indziej, przestać się zamartwiać tym, co się dzieje w Polsce? Bo, czy nie szkoda życia na to? – zastanawia się w rozmowie z Pauliną Sochą-Jakubowską Maciej Stuhr.

„Nowy Ład premiera. Stary nieład w koalicji”. To ma być sposób na nowe urządzenie poturbowanej przez pandemię rzeczywistości. Stawką jest wyjście Polski na prostą po pandemii i zachowanie przez premiera stanowiska. Tekst Dariusza Grzędzińskiego i Marcina Dobskiego.

„Jeszcze usłyszycie o ruchu Trzaskowskiego”. Poseł KO Sławomir Nitras w rozmowie z Joanną Miziołek zapowiada, że w kwietniu lub maju ruch Trzaskowskiego pokaże duże projekty, które zmienią sytuację polityczną w Polsce.

„Powrót Tuska do polskiej polityki”. Czekanie na rycerza w lśniącej zbroi i na białym koniu, który powróci do kraju, żeby rozpędzić Zjednoczoną Prawicę, to dla Platformy i całej opozycji przepis na pewną klęskę – pisze Łukasz Rogojsz.

„Egoizm stanowi ogromną przeszkodę”. Nelli Rokita mówi Agnieszce Szczepańskiej, że „Polak sam sobie da radę, nie potrzebuje do pomocy fachowców”, a politykom wytyka, że „zapominają o katolickiej zasadzie miłości do bliźniego”.

„Chcieli zrobić z teatru agencję towarzyską”. Widmo utraty teatru to była straszna rzecz. Pewnego dnia przyszła grupa osób i zażądała opuszczenia kamienicy – wspomina Monice Zamachowskiej Emilian Kamiński, założyciel i dyrektor Teatru Kamienica.

„Z miłości do matki”. Stałem z tą urną z prochami matki w ręce. I nie wiedziałem co zrobić – opowiada w rozmowie z Pauliną Sochą-Jakubowską Mariusz Czajka, aktor, który zorganizował w sieci zbiórkę na pochówek dla jego matki.

„Sieciowi tyrani i aspiranci”. Serwis Albicla rzucił rękawicę światowym gigantom komunikacji. Niestety, jednocześnie siermiężną i bezużyteczną. Tymczasem z gigantami walczyć należy na poważnie. Tekst Przemysława Bociągi.

„Bunt w Millennium o załącznik”. Bank Millennium przedstawił partnerom prowadzącym jego oddziały w całej Polsce tajemniczy załącznik prowizyjny, wedle którego ich dochody mogłyby spaść nawet o 70 proc. – pisze Szymon Krawiec.

„Orbán kokietuje Chiny”. Dla Węgier celem strategicznym staje się wzmocnienie relacji z Chinami. Nawet kosztem współpracy w ramach Trójmorza. Będzie tam otwarty chiński uniwersytet. Artykuł Agatona Kozińskiego.

„Protesty w Rosji i przewrót wojskowy w Birmie”. Na naszych oczach czas cofa się do roku 1989: w Birmie i w Rosji, która kruszy się jak schyłkowy ZSRR. Jeśli historia się powtarza, to władza na Kremlu może upaść w ciągu dwóch lat – pisze Jakub Mielnik.

„Dzieci tracą szansę wyleczenia”. Państwowa agencja nie zarekomendowała finansowania innowacyjnego leczenia białaczki. ‒ To ostatnia możliwość na wyleczenie dzieci, które nie miały już żadnych szans ‒ mówi Katarzynie Pinkosz prof. Krzysztof Kałwak.

„Miłosz dokończony”. Właśnie doprowadzono do finału wydanie całego dorobku noblisty – w tych dniach ukazały się dwa ostatnie tomy. Prace nad „Dziełami zebranymi Czesława Miłosza” trwały ponad dwadzieścia lat. Tekst Leszka Bugajskiego.

„Gorzki Lupin”. Francuska klasyczna opowieść „Lupin” z pochodzącym z Senegalu aktorem Omarem Sy’em w roli głównej to kolejny hit Netfliksa. Rozrywka przewrotna i zaangażowana społecznie – pisze Krzysztof Kwiatkowski.

„Śmieszne i smutne”. Felieton Michała Witkowskiego.